Περί τραμ ο λόγος
Εδώ και πολλά χρόνια, οψέποτε πλησιάζουν Δημοτικές Εκλογές, πλημμυρίζουν οι στήλες των εφημερίδων της πόλης μας με δήθεν καινοτόμες προτάσεις για την επίλυση των χρονιζόντων τοπικών προβλημάτων, ιδιαίτατα δε του κυκλοφοριακού, που ομολογουμένως ταλαιπωρεί άπαντες τους μόνιμους κατοίκους αλλά και επισκέπτες του κέντρου της πόλης και όχι μόνο.
Πολλές εκ των προτάσεων μάλιστα, παρά το γεγονός πως είναι πλέον καταφανώς ξεπερασμένες στο χρόνο, επαναλαμβάνονται με συνέπεια και συχνότητα που, αν δεν πρόκειται για κουτοπονηριά ορισμένων που ακίζουν τους πολίτες με “πιασάρικα” θέματα προς άγρα ψήφων, αγγίζει τα όρια της πολιτικής ανοησίας.
Μπαίνω στον πειρασμό να ασχοληθώ με δύο από αυτές και συγκεκριμένα με την πρόταση για εγκατάσταση επίγειου μέσου σταθερής τροχιάς, το γνωστό ως τραμ και της εισαγωγής του ποδηλάτου ως μέσου μαζικής κυκλοφορίας.
Είχα την τύχη να μπω σε τραμ σε ηλικία επτά 7 ετών και μου είχε κάνει πράγματι τρομερή εντύπωση (στο Μόναχο, το 1974). Ακόμη και τότε όμως οι Γερμανοί συνδύαζαν το τραμ με δύο (2)! Παρακαλώ υπόγεια Μετρό, τα Uban και Espan (αν τα αναγράφω σωστά). Είναι δε περιττό αλλά το αναφέρω, πως οι Γερμανοί είχαν φροντίσει οι γραμμές του τραμ να διέρχονται από το μέσον τεράστιων λεωφορειόδρομων και χωρίς να διακόπτουν την κυκλοφορία των ΙΧ και αστικών λεωφορείων.
Οι προτείνοντες σήμερα, τριάντα πέντε χρόνια μετά, ένα αντίστοιχο μέσο για τη Θεσσαλονίκη, χωρίς την πλήρη ανάπτυξη του Μετρό (το οποίο ηρήσθω εν παρόδω οι ίδιοι οι προτείνοντες το τραμ πολέμησαν για δεκαετίες), χωρίς την πολυτέλεια των μεγάλων λεωφορειοδρόμων στην πόλη και με την παρόδια στάθμευση να περιορίζει δραματικά τη χωρικότητα των οδών, ιδίως στο εμπορικό κέντρο, σε τι εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον; Μήπως δεν έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα της Ολυμπιακής Αθήνας με το τραμ φόβο και τρόμο των κατοίκων της πρωτεύουσας; Οι επαΐοντες που πασχίζουν να μας πείσουν για την χρησιμότητα του μέσου, δεν έχουν ακούσει για τα δεκάδες σοβαρά τροχαία ατυχήματα και το μποτιλιάρισμα που προκαλεί;
Όσο δε αφορά στο πυροτέχνημα της ευρείας χρήσης ποδηλάτων, ας αντιληφθούν οι προτείνοντες ότι το μέτρο μπορεί να ακούγεται political correct και να χαϊδεύει τα αυτιά των οικολόγων ψηφοφόρων, αλλά έλεος κύριοι, δε ζούμε στην Ολλανδία και τη Δανία (με το αξιοθαύμαστο δίκτυο ποδηλατοδρόμων) όπου όμως οι πόλεις είναι επίπεδες σαν ταψιά και ο πιο ψηλός λόφος της χώρας είναι στο υψόμετρο του Λευκού Πύργου! Στη Θεσσαλονίκη ζούμε!
Στη Θεσσαλονίκη με τα Κάστρα και την Άνω πόλη, τη Μαλακοπή και την Πυλαία, τις 40 Εκκλησιές και την Τριανδρία, το Τσινάρι και τη Νεάπολη, τα Μετέωρα και την Πολίχνη, τις Συκιές και τον Άγιο Παύλο, το Ρετζίκι και την Ευκαρπία. Αν κάποιοι θεωρούν ότι η πόλη αρχίζει στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης και τελειώνει στην Εγνατία, μάλλον ανήκουν σε μια μειοψηφία προνομιούχων, αγνοούν όμως (ηθελημένα;) παντελώς το ανάγλυφο της πόλης που όχι ευρεία χρήση ποδηλάτου δεν επιτρέπει, αλλά ούτε δυστυχώς και μερική.
Αντί λοιπόν των εκτοξευθέντων πομφολύγων μήπως θα ήταν ορθότερο η όποια σκέψη εισαγωγής ποδηλατοδρόμων στο σύστημα συγκοινωνιών της πόλης να περιορισθεί στο παραλιακό μέτωπο και τις πρώτες παράλληλες οδούς; Εκτός κι αν οι εισηγούμενοι την χρήση των ποδηλάτων δε στοχεύουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών αλλά στη με γεωμετρική πρόοδο αύξηση των εμφραγμάτων στους συμπολίτες μας (χωρίς να αμφισβητώ άλλωστε την περί τα συγκοινωνιακά επιστημοσύνη τους, τους προτρέπω να ρωτήσουν και κανέναν καρδιολόγο).
Μήπως ορισμένες φορές αντί να αναζητούμε χίμαιρες μιμούμενοι μοντέλα πόλεων εντελώς ξένα στο ανάγλυφο και την ανάπτυξη του ιστού της πόλης, είναι ορθότερο να υλοποιήσουμε απλές, φθηνές και γρήγορης απόδοσης λύσεις όπως αυτές που περιλαμβάνει η πάντα επίκαιρη έκθεση του καθηγητή Γιαννόπουλου με τις προτάσεις (ορισμένες ήδη εφαρμόζονται σε κάποιο βαθμό) για τη βελτίωση του κυκλοφοριακού και του προβλήματος της στάθμευσης στο κέντρο της πόλης;
Ας πιέσουμε λοιπόν κατ΄ αρχήν για την επιτάχυνση και επέκταση (προς αεροδρόμιο, Σίνδο, Σταυρούπολη) των υπό κατασκευή γραμμών του πολύπαθου Μετρό και την επιτάχυνση της κατασκευής της εξωτερικής Περιφερειακής οδού. Ας απαιτήσουμε επιτέλους, από την απαθή Δημοτική μας αρχή, περισσότερα και φθηνότερα υπόγεια parking περιμετρικά του κέντρου. Για συντονισμό (πράσινο κύμα) των φαναριών στις κεντρικές αρτηρίες της πόλης. Για μικρές ανισόπεδες και βυθίσεις σε κρίσιμες διασταυρώσεις. Για επέκταση του δικτύου λεωφορειολωρίδων. Για τη βελτίωση και όπου ει δυνατόν τη διαπλάτυνση των πεζοδρομίων. Για φανάρια με ηχητικό σήμα παντού ώστε να εξυπηρετούνται τα Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες και για τόσα άλλα απλά και υλοποιήσιμα σχέδια που θα ανακουφίσουν άμεσα το δράμα που πεζοί και οδηγοί βιώνουμε στους αφιλόξενους δρόμους της πανέμορφης πόλης μας.
Εν τέλει, οι πολίτες προσδοκούν σε πρακτικές χειροπιαστές λύσεις και όχι σε εξωτικά μοντέλα που ορισμένοι αρέσκονται να αντιγράφουν ως σύγχρονες μιμητικές μαϊμούδες…
Θεσσαλονίκη 31/8/2009
Νίκος Κριθαρίδης
Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ
(το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθιηκε στη χθεσινή Κυριακάτικη "Αυριανή Μακεδονίας Θράκης")
Εδώ και πολλά χρόνια, οψέποτε πλησιάζουν Δημοτικές Εκλογές, πλημμυρίζουν οι στήλες των εφημερίδων της πόλης μας με δήθεν καινοτόμες προτάσεις για την επίλυση των χρονιζόντων τοπικών προβλημάτων, ιδιαίτατα δε του κυκλοφοριακού, που ομολογουμένως ταλαιπωρεί άπαντες τους μόνιμους κατοίκους αλλά και επισκέπτες του κέντρου της πόλης και όχι μόνο.
Πολλές εκ των προτάσεων μάλιστα, παρά το γεγονός πως είναι πλέον καταφανώς ξεπερασμένες στο χρόνο, επαναλαμβάνονται με συνέπεια και συχνότητα που, αν δεν πρόκειται για κουτοπονηριά ορισμένων που ακίζουν τους πολίτες με “πιασάρικα” θέματα προς άγρα ψήφων, αγγίζει τα όρια της πολιτικής ανοησίας.
Μπαίνω στον πειρασμό να ασχοληθώ με δύο από αυτές και συγκεκριμένα με την πρόταση για εγκατάσταση επίγειου μέσου σταθερής τροχιάς, το γνωστό ως τραμ και της εισαγωγής του ποδηλάτου ως μέσου μαζικής κυκλοφορίας.
Είχα την τύχη να μπω σε τραμ σε ηλικία επτά 7 ετών και μου είχε κάνει πράγματι τρομερή εντύπωση (στο Μόναχο, το 1974). Ακόμη και τότε όμως οι Γερμανοί συνδύαζαν το τραμ με δύο (2)! Παρακαλώ υπόγεια Μετρό, τα Uban και Espan (αν τα αναγράφω σωστά). Είναι δε περιττό αλλά το αναφέρω, πως οι Γερμανοί είχαν φροντίσει οι γραμμές του τραμ να διέρχονται από το μέσον τεράστιων λεωφορειόδρομων και χωρίς να διακόπτουν την κυκλοφορία των ΙΧ και αστικών λεωφορείων.
Οι προτείνοντες σήμερα, τριάντα πέντε χρόνια μετά, ένα αντίστοιχο μέσο για τη Θεσσαλονίκη, χωρίς την πλήρη ανάπτυξη του Μετρό (το οποίο ηρήσθω εν παρόδω οι ίδιοι οι προτείνοντες το τραμ πολέμησαν για δεκαετίες), χωρίς την πολυτέλεια των μεγάλων λεωφορειοδρόμων στην πόλη και με την παρόδια στάθμευση να περιορίζει δραματικά τη χωρικότητα των οδών, ιδίως στο εμπορικό κέντρο, σε τι εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον; Μήπως δεν έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα της Ολυμπιακής Αθήνας με το τραμ φόβο και τρόμο των κατοίκων της πρωτεύουσας; Οι επαΐοντες που πασχίζουν να μας πείσουν για την χρησιμότητα του μέσου, δεν έχουν ακούσει για τα δεκάδες σοβαρά τροχαία ατυχήματα και το μποτιλιάρισμα που προκαλεί;
Όσο δε αφορά στο πυροτέχνημα της ευρείας χρήσης ποδηλάτων, ας αντιληφθούν οι προτείνοντες ότι το μέτρο μπορεί να ακούγεται political correct και να χαϊδεύει τα αυτιά των οικολόγων ψηφοφόρων, αλλά έλεος κύριοι, δε ζούμε στην Ολλανδία και τη Δανία (με το αξιοθαύμαστο δίκτυο ποδηλατοδρόμων) όπου όμως οι πόλεις είναι επίπεδες σαν ταψιά και ο πιο ψηλός λόφος της χώρας είναι στο υψόμετρο του Λευκού Πύργου! Στη Θεσσαλονίκη ζούμε!
Στη Θεσσαλονίκη με τα Κάστρα και την Άνω πόλη, τη Μαλακοπή και την Πυλαία, τις 40 Εκκλησιές και την Τριανδρία, το Τσινάρι και τη Νεάπολη, τα Μετέωρα και την Πολίχνη, τις Συκιές και τον Άγιο Παύλο, το Ρετζίκι και την Ευκαρπία. Αν κάποιοι θεωρούν ότι η πόλη αρχίζει στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης και τελειώνει στην Εγνατία, μάλλον ανήκουν σε μια μειοψηφία προνομιούχων, αγνοούν όμως (ηθελημένα;) παντελώς το ανάγλυφο της πόλης που όχι ευρεία χρήση ποδηλάτου δεν επιτρέπει, αλλά ούτε δυστυχώς και μερική.
Αντί λοιπόν των εκτοξευθέντων πομφολύγων μήπως θα ήταν ορθότερο η όποια σκέψη εισαγωγής ποδηλατοδρόμων στο σύστημα συγκοινωνιών της πόλης να περιορισθεί στο παραλιακό μέτωπο και τις πρώτες παράλληλες οδούς; Εκτός κι αν οι εισηγούμενοι την χρήση των ποδηλάτων δε στοχεύουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών αλλά στη με γεωμετρική πρόοδο αύξηση των εμφραγμάτων στους συμπολίτες μας (χωρίς να αμφισβητώ άλλωστε την περί τα συγκοινωνιακά επιστημοσύνη τους, τους προτρέπω να ρωτήσουν και κανέναν καρδιολόγο).
Μήπως ορισμένες φορές αντί να αναζητούμε χίμαιρες μιμούμενοι μοντέλα πόλεων εντελώς ξένα στο ανάγλυφο και την ανάπτυξη του ιστού της πόλης, είναι ορθότερο να υλοποιήσουμε απλές, φθηνές και γρήγορης απόδοσης λύσεις όπως αυτές που περιλαμβάνει η πάντα επίκαιρη έκθεση του καθηγητή Γιαννόπουλου με τις προτάσεις (ορισμένες ήδη εφαρμόζονται σε κάποιο βαθμό) για τη βελτίωση του κυκλοφοριακού και του προβλήματος της στάθμευσης στο κέντρο της πόλης;
Ας πιέσουμε λοιπόν κατ΄ αρχήν για την επιτάχυνση και επέκταση (προς αεροδρόμιο, Σίνδο, Σταυρούπολη) των υπό κατασκευή γραμμών του πολύπαθου Μετρό και την επιτάχυνση της κατασκευής της εξωτερικής Περιφερειακής οδού. Ας απαιτήσουμε επιτέλους, από την απαθή Δημοτική μας αρχή, περισσότερα και φθηνότερα υπόγεια parking περιμετρικά του κέντρου. Για συντονισμό (πράσινο κύμα) των φαναριών στις κεντρικές αρτηρίες της πόλης. Για μικρές ανισόπεδες και βυθίσεις σε κρίσιμες διασταυρώσεις. Για επέκταση του δικτύου λεωφορειολωρίδων. Για τη βελτίωση και όπου ει δυνατόν τη διαπλάτυνση των πεζοδρομίων. Για φανάρια με ηχητικό σήμα παντού ώστε να εξυπηρετούνται τα Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες και για τόσα άλλα απλά και υλοποιήσιμα σχέδια που θα ανακουφίσουν άμεσα το δράμα που πεζοί και οδηγοί βιώνουμε στους αφιλόξενους δρόμους της πανέμορφης πόλης μας.
Εν τέλει, οι πολίτες προσδοκούν σε πρακτικές χειροπιαστές λύσεις και όχι σε εξωτικά μοντέλα που ορισμένοι αρέσκονται να αντιγράφουν ως σύγχρονες μιμητικές μαϊμούδες…
Θεσσαλονίκη 31/8/2009
Νίκος Κριθαρίδης
Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ
(το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθιηκε στη χθεσινή Κυριακάτικη "Αυριανή Μακεδονίας Θράκης")
Ήρθε η ώρα για την μεγάλη πολιτική αλλαγή
Αν η περυσινή ΔΕΘ, με την έκρηξη του σκανδάλου του Βατοπεδίου και την τραγική εμφάνιση του Πρωθυπουργού, σηματοδότησε εν πολλοίς την αρχή του τέλους της γαλάζιας ηγεμονίας, η φετινή θα σημάνει πιθανότατα την πτώση της αυλαίας για την κυβέρνηση Καραμανλή.
Ο απολογισμός της 6ετούς διακυβέρνησης από τη ΝΔ είναι, δυστυχώς για τους πολίτες τραγικός! Η χώρα βρίσκεται σε
πρωτοφανή Δημοσιονομική και παραγωγική κρίση. Το έλλειμμα έχει φθάσει στο 8% και το δημόσιο χρέος, για το οποίο ο κ.Καραμανλής και η ΝΔ μέμφονταν τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έχει εκτιναχθεί σε ύψος ρεκόρ στο 147% του ΑΕΠ. Η ΝΔ από το 2004 ως το τέλος Μαρτίου 2009 αύξησε το χρέος πάνω από 100 δις ευρώ, χρεώνοντας κάθε Έλληνα με τουλάχιστον 10.000 ευρώ επιπλέον. Σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης και πλήρους κατάρρευσης των δημοσίων εσόδων, οι δαπάνες των Υπουργείων του σπάταλου γαλάζιου κράτους αυξήθηκαν κατά 18%! Η οικονομία μπήκε σε φάση ύφεσης με την ανάπτυξη να παρουσιάζει αρνητικό δείκτη -0,2% του ΑΕΠ (ο κ.Καραμανλής και η ΝΔ παρέλαβαν το 2004 μια οικονομία που έτρεχε με ρυθμούς ανάπτυξης 4-5%!). Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία είναι ακόμη χειρότερη. Οι ακάλυπτες επιταγές στο πρώτο 7μηνο έφθασαν το ιλιγγιώδες ύψος των 2,1 δις Ευρώ και η αγορά περιμένει
νέα λουκέτα και κύμα απολύσεων από το φθινόπωρο.
Η καθημερινότητα των πολιτών γίνεται πλέον ασφυκτική. Τα νοικοκυριά σαρώνονται από την ακρίβεια και τα φορομπηχτικά μέτρα της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι δέχονται επίθεση στα κεκτημένα δικαιώματά τους. Συλλογικές συμβάσεις, ωράριο και ασφαλιστικά δικαιώματα καταστρατηγούνται και η κυβέρνηση κωφεύει. Οι υπηρεσίες υγείας (και μάλιστα εν όψει της εξελισσόμενης κρίσης με τη γρίπη) είναι σε μαύρο χάλι. Η ανώτατη Παιδεία παραδίδεται βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα. Η ανεργία καλπάζει και τείνει να ξεπεράσει το 10% ακόμα και με τις λαθραίες μετρήσεις της Νέας Διακυβέρνησης (μόνο τον τελευταίο χρόνο περίπου 170.000 Έλληνες έχασαν τις δουλειές τους ενώ την ίδια περίοδο η κυβέρνηση βόλεψε περισσότερους από 80.000 συμβασιούχους). Η εγκληματικότητα αυξάνεται κατακόρυφα και απειλεί την οικογενειακή ηρεμία και ασφάλεια των πολιτών. Η απαισιοδοξία κυριαρχεί παντού.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τελείως τον έλεγχο της κατάστασης στην οικονομία και ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι με το κλείσιμο του φετινού προϋπολογισμού (ήδη στο πρώτο 6μηνο ο δανεισμός έχει ξεπεράσει τα 52 δις έναντι 40 που προϋπολόγιζαν) και το Πρόγραμμα Σταθερότητας που ο κ. Παπαθανασίου κατέθεσε στις Βρυξέλλες.
Η αντιμετώπιση των εταίρων αλλά και η περιφρόνηση από φίλους και γείτονες δείχνουν μια χώρα σε υποχώρηση και άτακτη φυγή. Αν "ό μη γένοιτο" η σημερινή πορεία συνεχιστεί, όχι μόνο καμία προοπτική ανάκαμψης δεν υφίσταται, αλλά είναι πλέον ολοφάνερο ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί και η εθνική οικονομία θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Είναι μέγιστος δε ο κίνδυνος, ως απότοκο της απίσχνασης της ισχύος της χώρας, να υποστούμε επιθέσεις είτε στην οικονομία μας είτε ακόμη και στα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Οι πολίτες, στις ευρωεκλογές, έστειλαν ένα σαφές μήνυμα για αλλαγή πορείας. Μήνυμα για αλλαγή σελίδας. Για να υψώσουμε τη φωνή της πατρίδας στα εθνικά μας δίκαια. Για να εισέλθει ξανά η οικονομία σε τροχιά σταθερότητας και ανάπτυξης. Για να εμπεδωθεί εκ νέου το αίσθημα ασφάλειας, ευνομίας και ισονομίας. Για να νιώσει ο πολίτης προστατευμένος από το Κράτος. Να νιώσει ότι τα θεσμικά όργανα της πολιτείας προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον. Για να υπάρξει κράτος Πρόνοιας και κοινωνική δικαιοσύνη. Για να διασφαλιστεί η κοινωνικής συνοχή και η πρόοδος της χώρας. Για να ξαναβρούμε ως πολίτες τη δημιουργικότητα, για να ξαναβρεί η οικονομία αναπτυξιακή ορμή. Για να ανακτήσουμε ως λαός και ως έθνος τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση. Το μήνυμα των πολιτών ήταν καθαρό: Η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Χρειάζεται νέα κυβέρνηση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ζητά εκλογές για να απαλλαγεί απλώς η χώρα από την επικίνδυνη κυβέρνηση. Ζητά ψήφο εμπιστοσύνης για να υλοποιήσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο το οποίο θα καταθέσει με σαφήνεια και ενάργεια από του βήματος της ΔΕΘ. Έναν εξειδικευμένο «οδικό χάρτη» των πολιτικών του, για την έξοδο από την οικονομική κρίση. Τις προτάσεις του για την πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη, τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και την εργασιακή ασφάλεια. Τις πολιτικές για τη στήριξη της ελληνικής οικογένειας και την αναδιανομή του πλούτου που προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Τις ξεκάθαρες δεσμεύσεις του για τη διαφάνεια και τη σύγχρονη διακυβέρνηση της χώρας. Το σχέδιό του για μια ισχυρή Ελλάδα με φωνή σεβαστή από όλους. Με τη σοβαρότητα και ωριμότητα που οι περιστάσεις απαιτούν θα αναλάβει το ιστορικό του χρέος να καταθέσει ένα προσωπικό «συμβόλαιο τιμής με τους πολίτες», για να βγει η χώρα από τη κρίση.
Ο κύβος ερρίφθη! Ήρθε η ώρα για την μεγάλη πολιτική αλλαγή.
Νίκος Κριθαρίδης. μέλος Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
(απόσπασμα του παραπάνω άρθρου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ" το Σαββατοκύριακο 22 & 23 Αυγούστου 2009)
Αν η περυσινή ΔΕΘ, με την έκρηξη του σκανδάλου του Βατοπεδίου και την τραγική εμφάνιση του Πρωθυπουργού, σηματοδότησε εν πολλοίς την αρχή του τέλους της γαλάζιας ηγεμονίας, η φετινή θα σημάνει πιθανότατα την πτώση της αυλαίας για την κυβέρνηση Καραμανλή.
Ο απολογισμός της 6ετούς διακυβέρνησης από τη ΝΔ είναι, δυστυχώς για τους πολίτες τραγικός! Η χώρα βρίσκεται σε
πρωτοφανή Δημοσιονομική και παραγωγική κρίση. Το έλλειμμα έχει φθάσει στο 8% και το δημόσιο χρέος, για το οποίο ο κ.Καραμανλής και η ΝΔ μέμφονταν τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έχει εκτιναχθεί σε ύψος ρεκόρ στο 147% του ΑΕΠ. Η ΝΔ από το 2004 ως το τέλος Μαρτίου 2009 αύξησε το χρέος πάνω από 100 δις ευρώ, χρεώνοντας κάθε Έλληνα με τουλάχιστον 10.000 ευρώ επιπλέον. Σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης και πλήρους κατάρρευσης των δημοσίων εσόδων, οι δαπάνες των Υπουργείων του σπάταλου γαλάζιου κράτους αυξήθηκαν κατά 18%! Η οικονομία μπήκε σε φάση ύφεσης με την ανάπτυξη να παρουσιάζει αρνητικό δείκτη -0,2% του ΑΕΠ (ο κ.Καραμανλής και η ΝΔ παρέλαβαν το 2004 μια οικονομία που έτρεχε με ρυθμούς ανάπτυξης 4-5%!). Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία είναι ακόμη χειρότερη. Οι ακάλυπτες επιταγές στο πρώτο 7μηνο έφθασαν το ιλιγγιώδες ύψος των 2,1 δις Ευρώ και η αγορά περιμένει
νέα λουκέτα και κύμα απολύσεων από το φθινόπωρο.
Η καθημερινότητα των πολιτών γίνεται πλέον ασφυκτική. Τα νοικοκυριά σαρώνονται από την ακρίβεια και τα φορομπηχτικά μέτρα της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι δέχονται επίθεση στα κεκτημένα δικαιώματά τους. Συλλογικές συμβάσεις, ωράριο και ασφαλιστικά δικαιώματα καταστρατηγούνται και η κυβέρνηση κωφεύει. Οι υπηρεσίες υγείας (και μάλιστα εν όψει της εξελισσόμενης κρίσης με τη γρίπη) είναι σε μαύρο χάλι. Η ανώτατη Παιδεία παραδίδεται βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα. Η ανεργία καλπάζει και τείνει να ξεπεράσει το 10% ακόμα και με τις λαθραίες μετρήσεις της Νέας Διακυβέρνησης (μόνο τον τελευταίο χρόνο περίπου 170.000 Έλληνες έχασαν τις δουλειές τους ενώ την ίδια περίοδο η κυβέρνηση βόλεψε περισσότερους από 80.000 συμβασιούχους). Η εγκληματικότητα αυξάνεται κατακόρυφα και απειλεί την οικογενειακή ηρεμία και ασφάλεια των πολιτών. Η απαισιοδοξία κυριαρχεί παντού.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τελείως τον έλεγχο της κατάστασης στην οικονομία και ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι με το κλείσιμο του φετινού προϋπολογισμού (ήδη στο πρώτο 6μηνο ο δανεισμός έχει ξεπεράσει τα 52 δις έναντι 40 που προϋπολόγιζαν) και το Πρόγραμμα Σταθερότητας που ο κ. Παπαθανασίου κατέθεσε στις Βρυξέλλες.
Η αντιμετώπιση των εταίρων αλλά και η περιφρόνηση από φίλους και γείτονες δείχνουν μια χώρα σε υποχώρηση και άτακτη φυγή. Αν "ό μη γένοιτο" η σημερινή πορεία συνεχιστεί, όχι μόνο καμία προοπτική ανάκαμψης δεν υφίσταται, αλλά είναι πλέον ολοφάνερο ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί και η εθνική οικονομία θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία. Είναι μέγιστος δε ο κίνδυνος, ως απότοκο της απίσχνασης της ισχύος της χώρας, να υποστούμε επιθέσεις είτε στην οικονομία μας είτε ακόμη και στα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Οι πολίτες, στις ευρωεκλογές, έστειλαν ένα σαφές μήνυμα για αλλαγή πορείας. Μήνυμα για αλλαγή σελίδας. Για να υψώσουμε τη φωνή της πατρίδας στα εθνικά μας δίκαια. Για να εισέλθει ξανά η οικονομία σε τροχιά σταθερότητας και ανάπτυξης. Για να εμπεδωθεί εκ νέου το αίσθημα ασφάλειας, ευνομίας και ισονομίας. Για να νιώσει ο πολίτης προστατευμένος από το Κράτος. Να νιώσει ότι τα θεσμικά όργανα της πολιτείας προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον. Για να υπάρξει κράτος Πρόνοιας και κοινωνική δικαιοσύνη. Για να διασφαλιστεί η κοινωνικής συνοχή και η πρόοδος της χώρας. Για να ξαναβρούμε ως πολίτες τη δημιουργικότητα, για να ξαναβρεί η οικονομία αναπτυξιακή ορμή. Για να ανακτήσουμε ως λαός και ως έθνος τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση. Το μήνυμα των πολιτών ήταν καθαρό: Η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Χρειάζεται νέα κυβέρνηση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ζητά εκλογές για να απαλλαγεί απλώς η χώρα από την επικίνδυνη κυβέρνηση. Ζητά ψήφο εμπιστοσύνης για να υλοποιήσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο το οποίο θα καταθέσει με σαφήνεια και ενάργεια από του βήματος της ΔΕΘ. Έναν εξειδικευμένο «οδικό χάρτη» των πολιτικών του, για την έξοδο από την οικονομική κρίση. Τις προτάσεις του για την πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη, τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και την εργασιακή ασφάλεια. Τις πολιτικές για τη στήριξη της ελληνικής οικογένειας και την αναδιανομή του πλούτου που προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Τις ξεκάθαρες δεσμεύσεις του για τη διαφάνεια και τη σύγχρονη διακυβέρνηση της χώρας. Το σχέδιό του για μια ισχυρή Ελλάδα με φωνή σεβαστή από όλους. Με τη σοβαρότητα και ωριμότητα που οι περιστάσεις απαιτούν θα αναλάβει το ιστορικό του χρέος να καταθέσει ένα προσωπικό «συμβόλαιο τιμής με τους πολίτες», για να βγει η χώρα από τη κρίση.
Ο κύβος ερρίφθη! Ήρθε η ώρα για την μεγάλη πολιτική αλλαγή.
Νίκος Κριθαρίδης. μέλος Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
(απόσπασμα του παραπάνω άρθρου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ" το Σαββατοκύριακο 22 & 23 Αυγούστου 2009)
θεσσαλονίκη 24.02.2009
Νίκος Κριθαρίδης
Να που ο Ian Gillan αυτός ο μύθος του Hard Rock ξανάρχεται στην πόλη μας μετά από σχεδόν 29 χρόνια για να ροκάρει!
Ήρθε βέβαια και πρόπερσι στο Θέατρο Γης αλλά το θέμα αφορούσε ροκ συμφωνική συναυλία που έδωσε μαζί με την ΚΟΘ και όχι μια καθαρή Rock παράσταση.
Η τότε έλευση του τραγουδιστή των Deep Purple (με δικό του σχήμα) είχε προκαλέσει πραγματικό σεισμό στην πόλη μας και ακόμα τη συζητάμε οι σαραντάρηδες (τότε 13χρονοι με τα μαλλιά μέχρι τη μέση!!!) με νοσταλγία.
Τέλος πάντων, για όσους ήσαστε πιο νέοι ή δεν είχατε την τύχη να ζήσετε τη μαγική performance του Gillan με την Ian Gillan Band εκείνο το αξέχαστο Σαββατόβραδο της 13 του Σεπτέμβρη του 1980 στο Παλαί, ραντεβού αύριο στη Μονή Λαζαριστών να ακούσουμε το ζωντανό θρύλο της Rock.
28 χρόνια, 11 μήνες και 10 ημέρες μετά, He is still Rolling
Έλεος πια με τους κονδυλοφόρους-μισθοφόρους της κυβέρνησης που αρθρογραφούν σε έγκυρες κατά τα άλλα εφημερίδες όπως ΤΟ ΒΗΜΑ. Ρίξτε μια ματιά για παράδειγμα στο παρακάτω απόσπασμα από την ανάλυση του γνωστού αντί Πασοκτζή κ.Μαρίνου: "Η ανεργία από 4% που ήταν το 1981 υπερέβη τα επίπεδα του 7% στο τέλος της δεκαετίας του ΄80 για να εκτοξευθεί μάλιστα επί κυβερνήσεων Σημίτη στο 12%...". Εντυπωσιακά ακούγονται στ΄αλήθεια τα παραπάνω στοιχεία. Μήπως όμως ο κ.Μαρίνος και οι συν αυτώ ξεχνούν να αναφέρουν πως οι προηγηθείσες (των παραπάνω ιστορικών περιόδων) κυβερνήσεις της αγαπημένης του ΝΔ απλώς δεν κατέγραφαν την ανεργία(!); Μήπως λησμονούν οι κύριοι προπαγανδιστές της Νέας Διακυβέρνησης πως το 30% περίπου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας (γυναίκες αποκλεισμένες ουσιαστικά από την παραγωγική διαδικασία) πριν το '81 δήλωνε ως επάγγελμα "οικιακά"; Έλεος κύριοι κονδυλοφόροι, έλεος...
Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα μνήμης των αποτρόπαιων εγκλημάτων του Κεμαλικού ολοκληρωτισμού εναντίον των ελλήνων του Πόντου.
Είναι ημέρα απότισης τιμής στα 353.000 θύματα της ποντιακής γενοκτονίας που αποτέλεσαν τα θύματα μιας από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του 20ου αιώνα.
Είναι ημέρα υπόσχεσης για τη συνέχιση του αγώνα της αναγνώρισης της ποντιακής γενοκτονίας από διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις.
Είναι η ημέρα που μας θυμίζει το χρέος μας να μην επιτρέψουμε στη λήθη να σβήσει τους αγώνες του ποντιακού ελληνισμού, των "Ρωμαίων" του Πόντου, που κράτησαν για 2.800 χρόνια άσβεστη τη λαμπάδα του ελληνισμού στο μαρτυρικό Πόντο.
Είναι η ημέρα που οι πόντιοι τιμούμε την ιστορία μας και διατρανώνουμε την πίστη μας για συνέχιση του αγώνα της αναγνώρισης της γενοκτονίας έως τη δικαίωσή το.
Η παρουσία μας στις εκδηλώσεις μνήμης σε όλη την ελλάδα είναι χρέος τιμής.
19 Μαίου. Δεν ξεχνώ! Γιατί λαοί που δεν έχουν ιστορική μνήμη, δεν έχουν μέλλον.
"Η Ρωμανία κι αν πέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλο..."
Είναι ημέρα απότισης τιμής στα 353.000 θύματα της ποντιακής γενοκτονίας που αποτέλεσαν τα θύματα μιας από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του 20ου αιώνα.
Είναι ημέρα υπόσχεσης για τη συνέχιση του αγώνα της αναγνώρισης της ποντιακής γενοκτονίας από διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις.
Είναι η ημέρα που μας θυμίζει το χρέος μας να μην επιτρέψουμε στη λήθη να σβήσει τους αγώνες του ποντιακού ελληνισμού, των "Ρωμαίων" του Πόντου, που κράτησαν για 2.800 χρόνια άσβεστη τη λαμπάδα του ελληνισμού στο μαρτυρικό Πόντο.
Είναι η ημέρα που οι πόντιοι τιμούμε την ιστορία μας και διατρανώνουμε την πίστη μας για συνέχιση του αγώνα της αναγνώρισης της γενοκτονίας έως τη δικαίωσή το.
Η παρουσία μας στις εκδηλώσεις μνήμης σε όλη την ελλάδα είναι χρέος τιμής.
19 Μαίου. Δεν ξεχνώ! Γιατί λαοί που δεν έχουν ιστορική μνήμη, δεν έχουν μέλλον.
"Η Ρωμανία κι αν πέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλο..."
7 Απριλίου – Παγκόσμια Ημέρα Υγείας
Ο Μικρός Πρίγκιπας του Saint Exypery ρωτά τον µπεκρή «γιατί πίνεις;» «για να ξεχάσω» απαντά ο µπεκρής. «Τι να ξεχάσεις;» «Να ξεχάσω για το ότι ντρέποµαι» «και γιατί ντρέπεσαι;» «Για το ότι πίνω»!
Καταλάβατε ασφαλώς ότι για τη σημερινή παγκόσμια Ημέρα Υγείας διαλέξαμε ένα θέμα που απασχολεί ολοένα και περισσότερους νέους, το πρόβλημα της κατάχρησης αλκοόλ. Μα θα μας πείτε και πώς να τη βγάλεις στο μπαράκι τρεις ώρες αν δεν πιεις και δύο ποτά κι ένα σφηνάκι για καπάκι; Το θέμα βέβαια δεν είναι αν εσύ πίνεις ένα ποτό, αλλά αν αυτό σε πίνει… Προκύπτει συνεπώς το ερώτημα:
ποια θεωρείται λογική χρήση αλκοόλ και ποια κατάχρηση;
1. Είναι αδύνατο να πούμε πόση ποσότητα αλκοόλ µπορούµε να καταναλώσουµε χωρίς να έχουµε ανεπιθύµητες ενέργειες από τον οργανισµό µας και
2. ότι υπάρχει µία πολύ λεπτή γραµµή που χωρίζει τους λογικούς χρήστες από τους καταχραστές οινοπνεύµατος. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζουµε ότι η αλκοόλη ανήκει στην κατηγορία των φαρµάκων που προκαλούν εθισµό και ότι µαζί µε τον καπνό και τον καφέ (τα αποκαλούµενα και αποδεκτά «κοινωνικά δηλητήρια») αποτελούν τις ουσίες µε την εντονότερη, νόµιµη κατάχρηση σε όλο τον κόσµο.
Οι Οργανισµοί Υγείας µε βάση συγκεκριµένα δεδοµένα προχώρησαν στην καθιέρωση των µονάδων αλκοόλης. Μία µονάδα περιέχει 7,9 g οινοπνεύµατος και η ποσότητα αυτή περιέχεται σε ένα ποτήρι µπίρα ή σε ένα ποτήρι κρασί ή σε µία δόση των καλούµενων σκληρών αλκοολούχων ποτών (ουίσκι, τζιν, βότκα, µπράντι, ούζο).
Οι συνιστώµενες δόσεις είναι 21 µονάδες εβδοµαδιαία για τους άνδρες και 14 για τις γυναίκες. Οι µονάδες αυτές συνιστάται να κατανέµονται σε όλη την εβδοµάδα και να αφήνονται 2-3 ηµέρες την εβδοµάδα ελεύθερες χωρίς ποτό. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο ευαίσθητες από τους άνδρες και γιατί έχουν µικρότερο συνήθως σώµα αλλά και γιατί το σώµα τους περιέχει περισσότερο λίπος στο οποίο το οινόπνευµα δε διαλύεται µε αποτέλεσµα να δηµιουργούνται υψηλότερες στάθµες στο αίµα.
Οριστική βλάβη στην υγεία έχουµε αν οι εβδοµαδιαίες µονάδες κατανάλωσης είναι για τις γυναίκες περισσότερες των 22 και για τους άνδρες περισσότερες των 351.
Για να γίνει κατανοητό από πού αρχίζει το πρόβλημα θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να ορίσουμε την έννοια του αλκοολισμού:
Αλκοολισμός είναι η χρήση και κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών µε σωματικά και ψυχολογικά ή κοινωνικά επακόλουθα για τον χρήστη ή µε πρόδρομα σημεία µιας τέτοιας εξέλιξης.
Ο αλκοολισμός έχει περιγραφεί ως χρόνια διαταραχή της συμπεριφοράς που εκδηλώνεται µε επαναλαµβανόµενη λήψη οινοπνευματωδών ποτών σε ποσότητα ασυμβίβαστη µε τις διαιτητικές συνθήκες και τα παραδεκτά όρια του κοινωνικού περιβάλλοντος και που σε κάποιο βαθμό επηρεάζει την υγεία του χρήστη ή και την επαγγελματική και κοινωνική του λειτουργικότητα. Από την περιγραφή αυτή γίνεται φανερό ότι ο αλκοολισμός είναι διαταραχή της συμπεριφοράς και ορίζεται από τα προβλήματα και τις διαταραχές που προκαλεί.
Μερικά από τα χαρακτηριστικά του είναι :
1. Η αδυναµία ελέγχου της ποσότητας ή συχνότητας χρήσης οινοπνευµατωδών ποτών
2. Η αδυναµία διακοπής της χρήσης οινοπνευµατωδών ποτών για κάποιο χρονικό διάστηµα
3. Η χρήση οινοπνευματωδών ποτών σε καταστάσεις που κάτι τέτοιο θα µπορούσε να δημιουργήσει άμεσα προβλήματα (π.χ πριν την οδήγηση, στην εργασία κ.τ.λ).
Αλκοολικός όμως δεν γίνεται κανένας από τη µια µέρα στην άλλη. Η χρονική διάρκεια από την απλή χρήση στην κατάχρηση, στον εθισµό και την εξάρτηση ποικίλλει από µερικά χρόνια µέχρι και δεκαετίες.
Η πορεία αυτή διακρίνεται σε φάσεις µε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για κάθε µια φάσεις που µας επιτρέπουν να κατατάξουμε καλύτερα έναν χρήστη και να µην περιµένουµε την χρόνια εξάρτηση για να καταλάβουμε ότι κάτι τρέχει. Η χρονική διάρκεια των φάσεων αυτών ποικίλλει από 3-5 χρόνια έως και δεκαετίες.
Κάθε φάση εμφανίζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα βασικότερα των οποίων είναι:
1. Προαλκοολική φάση: Είναι η «κοινωνικά αποδεκτή» χρήση του οινοπνεύματος που επιτρέπει την ελαφριά µέθη στις κατάλληλες περιστάσεις και περιβάλλον
2. Αρχική φάση: Χαρακτηρίζεται από την συνειδητοποίηση της κατάχρησης και από την αποτυχημένη προσπάθεια επανόδου σε παλαιότερες συνήθειες. Αναζητούνται όλο και συχνότερες ευκαιρίες για «ένα ποτηράκι».
3. Κρίσιµη φάση: Χαρακτηρίζεται από την απώλεια του ελέγχου στη χρήση οινοπνευµατωδών ποτών. Το άτοµο δεν µπορεί να σταµατήσει πριν φθάσει σε κάποιο σηµείο µέθης, είτε µεθάει σε άλλοτε αλλά χρονικά διαστήµατα µε χαρακτηριστικά κενά µνήµης της προηγούµενης ηµέρας.
4. Χρόνια φάση: Η χρήση του οινοπνεύµατος είναι καθηµερινή και αποτελεί το βασικό άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η συµπεριφορά του ατόµου. Οι σωµατικές ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις που έχουν αρχίσει ήδη στην προηγούµενη φάση τώρα µεγιστοποιούνται και γίνονται εµφανείς στο περιβάλλον.
∆ΙΑΓΝΩΣΗ ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΥ
Πότε το οινόπνευμα γίνεται ένα πρόβλημα; Ένα εύλογο ερώτηµα που απασχολεί πολλούς. Πολλοί επαγγελµατίες χαρακτηρίζουν το οινόπνευµα ως πρόβληµα όταν αυτό αλλάζει την συµπεριφορά του ατόµου. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις αλλαγής συµπεριφοράς πάνω στις οποίες βασίζονται και οι ειδικοί για να βγάλουν διάγνωση.
Κάποιες αλλαγές στην λειτουργικότητα και συµπεριφορά αυτών των ατόµων είναι:
1. Πίνει µεγαλύτερη ποσότητα από ότι προηγούµενα.
2. Η κατανάλωση αλκοόλ είναι περισσότερο συχνή.
3. Το άτοµο πίνει σε διαφορετικούς χρόνους ή τόπους.
4. Το άτοµο πίνει το πρωί.
5. Το άτοµο οργανώνει τις δραστηριότητες γύρω από την κατανάλωση.
6. Το άτοµο βρίσκει δικαιολογίες για την κατανάλωση.
7. Μυρίζει οινόπνευµα η αναπνοή του και ο χώρος όπου κινείται.
8.Το άτοµο είναι µυστικοπαθές ή προστατευτικό για τον ανεφοδιασμό οινοπνεύµατος.
9. Το άτοµο πίνει παρά το προβλήµατα υγείας
10. Το άτοµο γίνεται ορατά µεθυσµένο
11. Έχει ακανόνιστα σχέδια ύπνου
12. Αυξανόµενη οξυθυµία, ανησυχία
13. Αδικαιολόγητες δυσαρέσκειες
14. Εµφανίζεται καταθλιπτικός
15. Χάνει το ενδιαφέρον για τις δραστηριότητες και τους ανθρώπους
16. Συχνοί, ασυνήθιστοι ή παραµεληµένοι τραυµατισµοί
17. Απόσυρση από τις κοινωνικές σχέσεις
18. Οικονοµικές δυσκολίες
19. Αυτοκαταστροφικές σκέψεις ή προσπάθειες
20. Συχνά ατυχήµατα µε αυτοκίνητο ή ακανόνιστη οδήγηση
21. Αλλαγές προσωπικότητας
Αλλαγές παρατηρούνται και στην φυσική κατάσταση του ατόμου.
1. Φυσική επιδείνωση
2. Αύξηση ή απώλεια βάρους
3. Τρέμουλο
4. Το δέρμα αλλάζει (γίνεται χλωμός ή ξεπλυμένος)
5. Κίτρινα ή ερεθισμένα µάτια.
6. Υποσιτισμός
7. Οίδημα (διόγκωση των χεριών, των αστραγάλων ή των ποδιών).
8. Χρόνια γαστρικά προβλήματα (δυσπεψία, έλκη)
9. Υπέρταση
10. Αρρυθμία καρδιών
11. Σεξουαλική ανικανότητα.
12. Ιδέες (παρανοϊκές ή υπερβολικές) ζηλοτυπίας.
ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
Η βαριά κατανάλωση οινοπνεύματος συνδέεται µε ένα ευρύ φάσμα ασθενειών και είναι µια σημαντική αιτία πρόωρου θανάτου. Οι ιατρικές επιπλοκές συνοψίζονται ως εξής:
Νευρικό Σύστηµα
1. Οξεία δηλητηρίαση:
- απώλεια µνήµης
2. Επίµονη ζηµιά εγκεφάλου:
-Εγκεφαλοπάθεια wernicke
-Σύνδροµο korsakoff.
3. Εγκεφαλοαγγειακή ασθένεια:
- Κτυπήµατα ειδικά στους νέους.
- Υπαραχνοειδής αιµορραγία.
- Υποσκληρίδιο αιµάτωµα µετά από τον τραυµατισµό στο κεφάλι.
4. Συµπτώµατα απόσυρσης:
-Τρέµουλο
- Παραισθήσεις.
- Τροµώδες παραλήρηµα από στέρηση αλκοόλης.
5 . Ζηµιά νεύρων και µυών:
-Αδυναµία
-Παράλυση
-Αίσθηση καψίµατος στα χέρια και στα πόδια.
Συκώτι.
1. Αλκοολική ηπατίτιδα
2. Κίρρωση και ενδεχόμενη ανεπάρκεια ήπατος. Το συκώτι καταστρέφεται και στη θέση του φυσιολογικού ιστού εμφανίζεται ινώδης ιστός, φυσικά χάνεται η λειτουργικότητα του και έτσι όχι µόνο δεν αδρανοποιούνται οι τοξικές ουσίες οι οποίες περνούν στο αίμα και καταστρέφουν και άλλα όργανα, όπως τα νεφρά και ο εγκέφαλος αλλά και δεν παράγονται πρωτεΐνες µε αποτέλεσμα οιδήματα αιµορραγίας3
3. Καρκίνος συκωτιού.
Γαστρεντερικό σύστημα
1. Καρκίνος οισοφάγου.
2. Γαστρίτιδα
3. έλκος πεπτικού συστήματος.
4. Διάρροια και µειωµένη απορρόφηση των τροφίμων.
Διατροφή
1. Υποσιτισμός από την µειωµένη λήψη τροφίμων, τα τοξικά αποτελέσματα του οινοπνεύματος στο έντερο και τον εξασθενισµένο μεταβολισμό που οδηγεί στην απώλεια βάρους.
2. Παχυσαρκία, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της βαριάς κατανάλωσης.
Καρδιακό και κυκλοφοριακό σύστημα
1. αρρυθμία
2. Υψηλή πίεση αίματος
3. Χρόνια ζημιά των καρδιακών µίων που οδηγεί στην καρδιακή ανεπάρκεια.
Αναπνευστικό σύστημα
1. Πνευμονία από εισρόφηση εµετού.
2. Υπερπαραγωγή κορτιζόλης που οδηγεί στην παχυσαρκία, ακµή, αύξηση τριχοφυΐας.
3. Υπερδραστηριότητα του θυρεοειδή µε απώλεια βάρους , ανησυχία, εφίδρωση.
Αναπαραγωγικό σύστηµα (SOS)
1. Απώλεια λίµπιντο
2. Σεξουαλικές δυσκολίες
3. ∆ιαταραχές Εµµήνου ρύσεως
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΕ ΑΛΚΟΟΛ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ
Η έγκαιρη επισήµανση και διάγνωση του αλκοολισµού είναι αποφασιστικής σηµασίας, επειδή επιτρέπει την έναρξη της θεραπευτικής αντιμετώπισης του ασθενούς πριν από την εμφάνιση σοβαρών επιπτώσεων στην υγεία, στις οικογενειακές σχέσεις, στην εργασία. Το κόστος θεραπείας είναι τότε µικρότερο και η πρόγνωση ευνοϊκότερη
Παρόλα αυτά, υπάρχει δυσκολία στην θεραπεία του αλκοολισμού η οποία οφείλεται:
1. Στην ίδια τη φύση της διαταραχής που δεν επιδέχεται ιατρική αιτιολογική θεραπεία
2. Στην τοποθέτηση του ιδίου του άρρωστου απέναντι στη θεραπεία
3. Στην τοποθέτηση του θεραπευτή απέναντι στον άρρωστο.
Πολλοί θεραπευτές δεν παίρνουν στα σοβαρά την αλκοολική εξάρτηση και δεν παρεμβαίνουν θεραπευτικά, είτε γιατί δεν έχουν γνώση πάνω στο αντικείμενο είτε γιατί πιστεύουν ότι ο εξαρτημένος άρρωστος δεν ανήκει στην ψυχιατρική.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
∆ιακρίνουµε τέσσερις φάσεις στη θεραπεία των εξαρτηµένων ασθενών
• φάση επαφής
• φάση σωµατικής αποτοξίνωσης
• φάση απεθισµού ή απεξάρτησης
• φάση µεταθεραπευτικής επίβλεψης και αποκατάστασης
Φάση επαφής
Σε αυτή τη φάση γίνεται η διάγνωση, η διασαφήνιση της ψυχολογικής και κοινωνικής κατάστασης (στον επαγγελµατικό και οικογενειακό τοµέα), η αξιολόγηση της πιθανότητας αποθεραπείας, η κινητοποίηση του άρρωστου και του περιβάλλοντος του για θεραπεία, η γενική ψυχιατρική εξέταση, για αποκλεισµό ενδεχόµενης παράλληλης ψυχικής νόσου και ενδεχοµένως πλήρης νευρολογικός και παθολογικός έλεγχος.
Σηµασία έχει να αποκτήσει κανείς από την πρώτη επαφή µια θεραπευτική σχέση και να αυξήσει την κινητοποίηση του άρρωστου για θεραπεία
Φάση σωµατικής αποτοξίνωσης
Εδώ ο εξαρτηµένος εισάγεται αν είναι αναγκαίο σε ένα παθολογικό τµήµα ή σε ένα κατάλληλο ψυχιατρικό τµήµα για 5-6 ηµέρες. Σ’ αυτή τη φάση τονίζεται η συνεργασία ψυχιάτρων, παθολόγων και νευρολόγων. Το αλκοόλ κόβεται αµέσως, τα ενδεχόµένα συµπτώµατα στέρησης, αντιµετωπίζονται κυρίως µε παραλδεϊδη (heminervin) ή oasil ή ελάσσονα ηρεµιστικά.
Φάση απεθισµού – απεξάρτησης
Είναι ένα από τα βασικά µέρη της θεραπείας όπου γίνεται προσπάθεια αφ΄ενός να συνειδητοποιήσει ο άρρωστος την εξάρτηση του καθώς και τις ψυχολογικές, κοινωνικές και σωµατικές της συνέπειε, αφ’ ετέρου δε να βρει άλλους τρόπους λειτουργίας ως άτοµο, χωρίς την ανάγκη του αλκοόλ.
Από πλευράς διάρκειας της θεραπευτικής αυτής φάσης υπάρχουν
1. µικρής διάρκειας προγράµµατα 4-6 εβδοµάδων
2. µέσης διάρκειας προγράµµατα 6-12 εβδοµάδων
3. µεγάλης διάρκειας προγράµµατα πάνω από 12 εβδοµάδες, συνήθως 6 µηνών
(Λαµβάνοντας υπόψη την πολυπαραγοντικότητα στην αιτιοπαθογένεια του αλκοολισµού, η εφαρµογή ενός µόνο είδους θεραπείας δεν επιφέρει θεαµατικά αποτελέσµατα. Αντίθετα ο συνδυασµός δυο ή περισσότερων θεραπευτικών τεχνικών συχνά έχει καλά αποτελέσµατα).
Φάση µεταθεραπευτικής επίβλεψης και αποκατάστασης
Αυτή η φάση µπορεί να διαρκέσει και χρόνια. Περιλαµβάνει συµβουλευτικούς, θεραπευτικούς σταθµούς, υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, κέντρα (club), θεραπευτικές συναντήσεις, πολιτιστικές οµάδες, ψυχοκοινωνική στήριξη, οµάδες αυτοβοήθειας, εθελοντικές οµάδες πολιτών υπό την αιγίδα των πολιτιστικών κέντρων των δήµων.
Αντι επιλόγου
Πολλοί παρασύρονται από την ψευδαίσθηση πως το αλκοόλ δρα «θεραπευτικά», χαλαρώνει τις ψυχικές συγκρούσεις, ελαττώνει ενδεχόµενα σωµατικούς πόνους, βοηθά στην αντιµετώπιση των αντιξοοτήτων της ζωής, βελτιώνει τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Εκείνο όµως που δηµιουργεί είναι ένα «circulus vitiosus», έναν φαύλο κύκλο που αναπαράγει το πρόβληµα όπως χαρακτηριστικά περιγράψαμε.
Η λύση του προβλήματος λοιπόν, σε ότι αφορά το κομμάτι της πρόληψης, είναι να δείχνουμε μέτρο και αυτοσυγκράτηση και να καταναλώνουμε μόνο μικρές ή και καθόλου ποσότητες αλκοόλ. Αν πάλι έχουμε μπεί στον κύκλο; Η λύση της εξόδου είναι και πάλι στο χέρι μας. Χρειάζεται όμως αποφασιστικότητα, προσπάθεια, και αφοσίωση όλων όσων μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε, μα πρώτα από όλους εμείς οι ίδιοι.
Θυμηθείτε ότι ο αλκοολισμός είναι µία πραγματικότητα που αντιμετωπίζεται. Που έχει δρόμο επιστροφής και δυνατότητα επανεκκίνησης. Μπορείς να έχεις µια δεύτερη ευκαιρία που δεν δίνεται εύκολα σε άλλες περιπτώσεις. Η ευκαιρία είναι δική σου. Μην τη χάνεις
Νίκος Κριθαρίδης – Τάσσος Κουφοκώτσιος
Ο Μικρός Πρίγκιπας του Saint Exypery ρωτά τον µπεκρή «γιατί πίνεις;» «για να ξεχάσω» απαντά ο µπεκρής. «Τι να ξεχάσεις;» «Να ξεχάσω για το ότι ντρέποµαι» «και γιατί ντρέπεσαι;» «Για το ότι πίνω»!
Καταλάβατε ασφαλώς ότι για τη σημερινή παγκόσμια Ημέρα Υγείας διαλέξαμε ένα θέμα που απασχολεί ολοένα και περισσότερους νέους, το πρόβλημα της κατάχρησης αλκοόλ. Μα θα μας πείτε και πώς να τη βγάλεις στο μπαράκι τρεις ώρες αν δεν πιεις και δύο ποτά κι ένα σφηνάκι για καπάκι; Το θέμα βέβαια δεν είναι αν εσύ πίνεις ένα ποτό, αλλά αν αυτό σε πίνει… Προκύπτει συνεπώς το ερώτημα:
ποια θεωρείται λογική χρήση αλκοόλ και ποια κατάχρηση;
1. Είναι αδύνατο να πούμε πόση ποσότητα αλκοόλ µπορούµε να καταναλώσουµε χωρίς να έχουµε ανεπιθύµητες ενέργειες από τον οργανισµό µας και
2. ότι υπάρχει µία πολύ λεπτή γραµµή που χωρίζει τους λογικούς χρήστες από τους καταχραστές οινοπνεύµατος. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζουµε ότι η αλκοόλη ανήκει στην κατηγορία των φαρµάκων που προκαλούν εθισµό και ότι µαζί µε τον καπνό και τον καφέ (τα αποκαλούµενα και αποδεκτά «κοινωνικά δηλητήρια») αποτελούν τις ουσίες µε την εντονότερη, νόµιµη κατάχρηση σε όλο τον κόσµο.
Οι Οργανισµοί Υγείας µε βάση συγκεκριµένα δεδοµένα προχώρησαν στην καθιέρωση των µονάδων αλκοόλης. Μία µονάδα περιέχει 7,9 g οινοπνεύµατος και η ποσότητα αυτή περιέχεται σε ένα ποτήρι µπίρα ή σε ένα ποτήρι κρασί ή σε µία δόση των καλούµενων σκληρών αλκοολούχων ποτών (ουίσκι, τζιν, βότκα, µπράντι, ούζο).
Οι συνιστώµενες δόσεις είναι 21 µονάδες εβδοµαδιαία για τους άνδρες και 14 για τις γυναίκες. Οι µονάδες αυτές συνιστάται να κατανέµονται σε όλη την εβδοµάδα και να αφήνονται 2-3 ηµέρες την εβδοµάδα ελεύθερες χωρίς ποτό. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο ευαίσθητες από τους άνδρες και γιατί έχουν µικρότερο συνήθως σώµα αλλά και γιατί το σώµα τους περιέχει περισσότερο λίπος στο οποίο το οινόπνευµα δε διαλύεται µε αποτέλεσµα να δηµιουργούνται υψηλότερες στάθµες στο αίµα.
Οριστική βλάβη στην υγεία έχουµε αν οι εβδοµαδιαίες µονάδες κατανάλωσης είναι για τις γυναίκες περισσότερες των 22 και για τους άνδρες περισσότερες των 351.
Για να γίνει κατανοητό από πού αρχίζει το πρόβλημα θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να ορίσουμε την έννοια του αλκοολισμού:
Αλκοολισμός είναι η χρήση και κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών µε σωματικά και ψυχολογικά ή κοινωνικά επακόλουθα για τον χρήστη ή µε πρόδρομα σημεία µιας τέτοιας εξέλιξης.
Ο αλκοολισμός έχει περιγραφεί ως χρόνια διαταραχή της συμπεριφοράς που εκδηλώνεται µε επαναλαµβανόµενη λήψη οινοπνευματωδών ποτών σε ποσότητα ασυμβίβαστη µε τις διαιτητικές συνθήκες και τα παραδεκτά όρια του κοινωνικού περιβάλλοντος και που σε κάποιο βαθμό επηρεάζει την υγεία του χρήστη ή και την επαγγελματική και κοινωνική του λειτουργικότητα. Από την περιγραφή αυτή γίνεται φανερό ότι ο αλκοολισμός είναι διαταραχή της συμπεριφοράς και ορίζεται από τα προβλήματα και τις διαταραχές που προκαλεί.
Μερικά από τα χαρακτηριστικά του είναι :
1. Η αδυναµία ελέγχου της ποσότητας ή συχνότητας χρήσης οινοπνευµατωδών ποτών
2. Η αδυναµία διακοπής της χρήσης οινοπνευµατωδών ποτών για κάποιο χρονικό διάστηµα
3. Η χρήση οινοπνευματωδών ποτών σε καταστάσεις που κάτι τέτοιο θα µπορούσε να δημιουργήσει άμεσα προβλήματα (π.χ πριν την οδήγηση, στην εργασία κ.τ.λ).
Αλκοολικός όμως δεν γίνεται κανένας από τη µια µέρα στην άλλη. Η χρονική διάρκεια από την απλή χρήση στην κατάχρηση, στον εθισµό και την εξάρτηση ποικίλλει από µερικά χρόνια µέχρι και δεκαετίες.
Η πορεία αυτή διακρίνεται σε φάσεις µε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για κάθε µια φάσεις που µας επιτρέπουν να κατατάξουμε καλύτερα έναν χρήστη και να µην περιµένουµε την χρόνια εξάρτηση για να καταλάβουμε ότι κάτι τρέχει. Η χρονική διάρκεια των φάσεων αυτών ποικίλλει από 3-5 χρόνια έως και δεκαετίες.
Κάθε φάση εμφανίζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα βασικότερα των οποίων είναι:
1. Προαλκοολική φάση: Είναι η «κοινωνικά αποδεκτή» χρήση του οινοπνεύματος που επιτρέπει την ελαφριά µέθη στις κατάλληλες περιστάσεις και περιβάλλον
2. Αρχική φάση: Χαρακτηρίζεται από την συνειδητοποίηση της κατάχρησης και από την αποτυχημένη προσπάθεια επανόδου σε παλαιότερες συνήθειες. Αναζητούνται όλο και συχνότερες ευκαιρίες για «ένα ποτηράκι».
3. Κρίσιµη φάση: Χαρακτηρίζεται από την απώλεια του ελέγχου στη χρήση οινοπνευµατωδών ποτών. Το άτοµο δεν µπορεί να σταµατήσει πριν φθάσει σε κάποιο σηµείο µέθης, είτε µεθάει σε άλλοτε αλλά χρονικά διαστήµατα µε χαρακτηριστικά κενά µνήµης της προηγούµενης ηµέρας.
4. Χρόνια φάση: Η χρήση του οινοπνεύµατος είναι καθηµερινή και αποτελεί το βασικό άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η συµπεριφορά του ατόµου. Οι σωµατικές ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις που έχουν αρχίσει ήδη στην προηγούµενη φάση τώρα µεγιστοποιούνται και γίνονται εµφανείς στο περιβάλλον.
∆ΙΑΓΝΩΣΗ ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΥ
Πότε το οινόπνευμα γίνεται ένα πρόβλημα; Ένα εύλογο ερώτηµα που απασχολεί πολλούς. Πολλοί επαγγελµατίες χαρακτηρίζουν το οινόπνευµα ως πρόβληµα όταν αυτό αλλάζει την συµπεριφορά του ατόµου. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις αλλαγής συµπεριφοράς πάνω στις οποίες βασίζονται και οι ειδικοί για να βγάλουν διάγνωση.
Κάποιες αλλαγές στην λειτουργικότητα και συµπεριφορά αυτών των ατόµων είναι:
1. Πίνει µεγαλύτερη ποσότητα από ότι προηγούµενα.
2. Η κατανάλωση αλκοόλ είναι περισσότερο συχνή.
3. Το άτοµο πίνει σε διαφορετικούς χρόνους ή τόπους.
4. Το άτοµο πίνει το πρωί.
5. Το άτοµο οργανώνει τις δραστηριότητες γύρω από την κατανάλωση.
6. Το άτοµο βρίσκει δικαιολογίες για την κατανάλωση.
7. Μυρίζει οινόπνευµα η αναπνοή του και ο χώρος όπου κινείται.
8.Το άτοµο είναι µυστικοπαθές ή προστατευτικό για τον ανεφοδιασμό οινοπνεύµατος.
9. Το άτοµο πίνει παρά το προβλήµατα υγείας
10. Το άτοµο γίνεται ορατά µεθυσµένο
11. Έχει ακανόνιστα σχέδια ύπνου
12. Αυξανόµενη οξυθυµία, ανησυχία
13. Αδικαιολόγητες δυσαρέσκειες
14. Εµφανίζεται καταθλιπτικός
15. Χάνει το ενδιαφέρον για τις δραστηριότητες και τους ανθρώπους
16. Συχνοί, ασυνήθιστοι ή παραµεληµένοι τραυµατισµοί
17. Απόσυρση από τις κοινωνικές σχέσεις
18. Οικονοµικές δυσκολίες
19. Αυτοκαταστροφικές σκέψεις ή προσπάθειες
20. Συχνά ατυχήµατα µε αυτοκίνητο ή ακανόνιστη οδήγηση
21. Αλλαγές προσωπικότητας
Αλλαγές παρατηρούνται και στην φυσική κατάσταση του ατόμου.
1. Φυσική επιδείνωση
2. Αύξηση ή απώλεια βάρους
3. Τρέμουλο
4. Το δέρμα αλλάζει (γίνεται χλωμός ή ξεπλυμένος)
5. Κίτρινα ή ερεθισμένα µάτια.
6. Υποσιτισμός
7. Οίδημα (διόγκωση των χεριών, των αστραγάλων ή των ποδιών).
8. Χρόνια γαστρικά προβλήματα (δυσπεψία, έλκη)
9. Υπέρταση
10. Αρρυθμία καρδιών
11. Σεξουαλική ανικανότητα.
12. Ιδέες (παρανοϊκές ή υπερβολικές) ζηλοτυπίας.
ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
Η βαριά κατανάλωση οινοπνεύματος συνδέεται µε ένα ευρύ φάσμα ασθενειών και είναι µια σημαντική αιτία πρόωρου θανάτου. Οι ιατρικές επιπλοκές συνοψίζονται ως εξής:
Νευρικό Σύστηµα
1. Οξεία δηλητηρίαση:
- απώλεια µνήµης
2. Επίµονη ζηµιά εγκεφάλου:
-Εγκεφαλοπάθεια wernicke
-Σύνδροµο korsakoff.
3. Εγκεφαλοαγγειακή ασθένεια:
- Κτυπήµατα ειδικά στους νέους.
- Υπαραχνοειδής αιµορραγία.
- Υποσκληρίδιο αιµάτωµα µετά από τον τραυµατισµό στο κεφάλι.
4. Συµπτώµατα απόσυρσης:
-Τρέµουλο
- Παραισθήσεις.
- Τροµώδες παραλήρηµα από στέρηση αλκοόλης.
5 . Ζηµιά νεύρων και µυών:
-Αδυναµία
-Παράλυση
-Αίσθηση καψίµατος στα χέρια και στα πόδια.
Συκώτι.
1. Αλκοολική ηπατίτιδα
2. Κίρρωση και ενδεχόμενη ανεπάρκεια ήπατος. Το συκώτι καταστρέφεται και στη θέση του φυσιολογικού ιστού εμφανίζεται ινώδης ιστός, φυσικά χάνεται η λειτουργικότητα του και έτσι όχι µόνο δεν αδρανοποιούνται οι τοξικές ουσίες οι οποίες περνούν στο αίμα και καταστρέφουν και άλλα όργανα, όπως τα νεφρά και ο εγκέφαλος αλλά και δεν παράγονται πρωτεΐνες µε αποτέλεσμα οιδήματα αιµορραγίας3
3. Καρκίνος συκωτιού.
Γαστρεντερικό σύστημα
1. Καρκίνος οισοφάγου.
2. Γαστρίτιδα
3. έλκος πεπτικού συστήματος.
4. Διάρροια και µειωµένη απορρόφηση των τροφίμων.
Διατροφή
1. Υποσιτισμός από την µειωµένη λήψη τροφίμων, τα τοξικά αποτελέσματα του οινοπνεύματος στο έντερο και τον εξασθενισµένο μεταβολισμό που οδηγεί στην απώλεια βάρους.
2. Παχυσαρκία, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της βαριάς κατανάλωσης.
Καρδιακό και κυκλοφοριακό σύστημα
1. αρρυθμία
2. Υψηλή πίεση αίματος
3. Χρόνια ζημιά των καρδιακών µίων που οδηγεί στην καρδιακή ανεπάρκεια.
Αναπνευστικό σύστημα
1. Πνευμονία από εισρόφηση εµετού.
2. Υπερπαραγωγή κορτιζόλης που οδηγεί στην παχυσαρκία, ακµή, αύξηση τριχοφυΐας.
3. Υπερδραστηριότητα του θυρεοειδή µε απώλεια βάρους , ανησυχία, εφίδρωση.
Αναπαραγωγικό σύστηµα (SOS)
1. Απώλεια λίµπιντο
2. Σεξουαλικές δυσκολίες
3. ∆ιαταραχές Εµµήνου ρύσεως
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΕ ΑΛΚΟΟΛ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ
Η έγκαιρη επισήµανση και διάγνωση του αλκοολισµού είναι αποφασιστικής σηµασίας, επειδή επιτρέπει την έναρξη της θεραπευτικής αντιμετώπισης του ασθενούς πριν από την εμφάνιση σοβαρών επιπτώσεων στην υγεία, στις οικογενειακές σχέσεις, στην εργασία. Το κόστος θεραπείας είναι τότε µικρότερο και η πρόγνωση ευνοϊκότερη
Παρόλα αυτά, υπάρχει δυσκολία στην θεραπεία του αλκοολισμού η οποία οφείλεται:
1. Στην ίδια τη φύση της διαταραχής που δεν επιδέχεται ιατρική αιτιολογική θεραπεία
2. Στην τοποθέτηση του ιδίου του άρρωστου απέναντι στη θεραπεία
3. Στην τοποθέτηση του θεραπευτή απέναντι στον άρρωστο.
Πολλοί θεραπευτές δεν παίρνουν στα σοβαρά την αλκοολική εξάρτηση και δεν παρεμβαίνουν θεραπευτικά, είτε γιατί δεν έχουν γνώση πάνω στο αντικείμενο είτε γιατί πιστεύουν ότι ο εξαρτημένος άρρωστος δεν ανήκει στην ψυχιατρική.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
∆ιακρίνουµε τέσσερις φάσεις στη θεραπεία των εξαρτηµένων ασθενών
• φάση επαφής
• φάση σωµατικής αποτοξίνωσης
• φάση απεθισµού ή απεξάρτησης
• φάση µεταθεραπευτικής επίβλεψης και αποκατάστασης
Φάση επαφής
Σε αυτή τη φάση γίνεται η διάγνωση, η διασαφήνιση της ψυχολογικής και κοινωνικής κατάστασης (στον επαγγελµατικό και οικογενειακό τοµέα), η αξιολόγηση της πιθανότητας αποθεραπείας, η κινητοποίηση του άρρωστου και του περιβάλλοντος του για θεραπεία, η γενική ψυχιατρική εξέταση, για αποκλεισµό ενδεχόµενης παράλληλης ψυχικής νόσου και ενδεχοµένως πλήρης νευρολογικός και παθολογικός έλεγχος.
Σηµασία έχει να αποκτήσει κανείς από την πρώτη επαφή µια θεραπευτική σχέση και να αυξήσει την κινητοποίηση του άρρωστου για θεραπεία
Φάση σωµατικής αποτοξίνωσης
Εδώ ο εξαρτηµένος εισάγεται αν είναι αναγκαίο σε ένα παθολογικό τµήµα ή σε ένα κατάλληλο ψυχιατρικό τµήµα για 5-6 ηµέρες. Σ’ αυτή τη φάση τονίζεται η συνεργασία ψυχιάτρων, παθολόγων και νευρολόγων. Το αλκοόλ κόβεται αµέσως, τα ενδεχόµένα συµπτώµατα στέρησης, αντιµετωπίζονται κυρίως µε παραλδεϊδη (heminervin) ή oasil ή ελάσσονα ηρεµιστικά.
Φάση απεθισµού – απεξάρτησης
Είναι ένα από τα βασικά µέρη της θεραπείας όπου γίνεται προσπάθεια αφ΄ενός να συνειδητοποιήσει ο άρρωστος την εξάρτηση του καθώς και τις ψυχολογικές, κοινωνικές και σωµατικές της συνέπειε, αφ’ ετέρου δε να βρει άλλους τρόπους λειτουργίας ως άτοµο, χωρίς την ανάγκη του αλκοόλ.
Από πλευράς διάρκειας της θεραπευτικής αυτής φάσης υπάρχουν
1. µικρής διάρκειας προγράµµατα 4-6 εβδοµάδων
2. µέσης διάρκειας προγράµµατα 6-12 εβδοµάδων
3. µεγάλης διάρκειας προγράµµατα πάνω από 12 εβδοµάδες, συνήθως 6 µηνών
(Λαµβάνοντας υπόψη την πολυπαραγοντικότητα στην αιτιοπαθογένεια του αλκοολισµού, η εφαρµογή ενός µόνο είδους θεραπείας δεν επιφέρει θεαµατικά αποτελέσµατα. Αντίθετα ο συνδυασµός δυο ή περισσότερων θεραπευτικών τεχνικών συχνά έχει καλά αποτελέσµατα).
Φάση µεταθεραπευτικής επίβλεψης και αποκατάστασης
Αυτή η φάση µπορεί να διαρκέσει και χρόνια. Περιλαµβάνει συµβουλευτικούς, θεραπευτικούς σταθµούς, υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, κέντρα (club), θεραπευτικές συναντήσεις, πολιτιστικές οµάδες, ψυχοκοινωνική στήριξη, οµάδες αυτοβοήθειας, εθελοντικές οµάδες πολιτών υπό την αιγίδα των πολιτιστικών κέντρων των δήµων.
Αντι επιλόγου
Πολλοί παρασύρονται από την ψευδαίσθηση πως το αλκοόλ δρα «θεραπευτικά», χαλαρώνει τις ψυχικές συγκρούσεις, ελαττώνει ενδεχόµενα σωµατικούς πόνους, βοηθά στην αντιµετώπιση των αντιξοοτήτων της ζωής, βελτιώνει τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Εκείνο όµως που δηµιουργεί είναι ένα «circulus vitiosus», έναν φαύλο κύκλο που αναπαράγει το πρόβληµα όπως χαρακτηριστικά περιγράψαμε.
Η λύση του προβλήματος λοιπόν, σε ότι αφορά το κομμάτι της πρόληψης, είναι να δείχνουμε μέτρο και αυτοσυγκράτηση και να καταναλώνουμε μόνο μικρές ή και καθόλου ποσότητες αλκοόλ. Αν πάλι έχουμε μπεί στον κύκλο; Η λύση της εξόδου είναι και πάλι στο χέρι μας. Χρειάζεται όμως αποφασιστικότητα, προσπάθεια, και αφοσίωση όλων όσων μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε, μα πρώτα από όλους εμείς οι ίδιοι.
Θυμηθείτε ότι ο αλκοολισμός είναι µία πραγματικότητα που αντιμετωπίζεται. Που έχει δρόμο επιστροφής και δυνατότητα επανεκκίνησης. Μπορείς να έχεις µια δεύτερη ευκαιρία που δεν δίνεται εύκολα σε άλλες περιπτώσεις. Η ευκαιρία είναι δική σου. Μην τη χάνεις
Νίκος Κριθαρίδης – Τάσσος Κουφοκώτσιος
Soft Domination ή βελούδινη κυριαρχία στα καθ΄ ημάς, αποκαλείται η ακολουθούμενη μέθοδος επιβολής μιας άποψης που βασίζεται στην τεχνική της πλάγιας υφαρπαγής της συναίνεσης του αντιπάλου με μέσα και τρόπους που δεν συνιστούν από τη φύση τους βίαιη συμπεριφορά από τον δρώντα. Πράγματι σε πολλές των περιπτώσεων στο χώρο των ανθρώπινων σχέσεων, των συναλλαγών στις αγορές αλλά ακόμη και σε αυτές τις διακρατικές σχέσεις, οι τεχνικές της soft domination μεθόδου είναι αποτελεσματικότερες από τις αντίστοιχες μεθόδους των συγκρούσεων και της επιβολής της δύναμης του ισχυρότερου ως κανόνα αληθείας.
Ένα παράδειγμα διάκρισης των δύο μεθόδων αποτελεί η σύγκριση της εφαρμοζόμενης διπλωματίας από τα κράτη της δυτικής Ευρώπης σε σχέση με τις πρακτικές και μεθόδους της Αμερικανικής διπλωματίας. Η παράδοση των Ευρωπαίων προτάσσει ως μέθοδο επίλυσης των συγκρούσεων τη διπλωματία και τις κλιμακούμενες πιέσεις με όπλα κυρίως την εφαρμογή οικονομικών και εμπορικών αντιμέτρων, την άσκηση ηθικής και ψυχολογικής πίεσης, τη χρήση των Διεθνών Οργανισμών, την επίκληση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου κλπ. Η διπλωματία των Ηνωμένων Πολιτειών από την άλλη έχει πάντοτε επάνω στο τραπέζι και σενάρια παρέμβασης με πιο hard μέσα, όπως η εφαρμογή εξουθενωτικών εμπάργκο, το πάγωμα ή και η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων προσώπων αλλά ακόμη και κρατών που θεωρεί “παρίες”, ο αποκλεισμός των συνόρων, η μερική επέμβαση με στρατιωτικά μέσα, ακόμη δε και η εισβολή και κατοχή εδάφους του αντιπάλου. Τα παραπάνω μάλιστα εφαρμόζει ανεξάρτητα εάν υπάρχει η αναγκαία βάση Διεθνούς Νομιμότητας, εφόσον θεωρεί ότι αυτό επιβάλλει η προάσπιση των εθνικών ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ και η προστασία των Αμερικανών πολιτών.
Μπαίνω στον πειρασμό να θυμηθώ τα μέτρα και τις διπλωματικές μεθόδους που εφάρμοσε η Ελλάδα απέναντι στις προκλήσεις και τις ανιστόρητες διεκδικήσεις εις βάρος μας από το γειτονικό κράτος των Σκοπίων από την έναρξη της εφαρμογής της ενδιάμεσης συμφωνίας το Σεπτέμβριο του 1995 έως και σήμερα δεκατρία χρόνια μετά. Η Ελλάδα λοιπόν, στήριξε έμπρακτα την ακεραιότητα, ανεξαρτησία και ανάπτυξη του γειτονικού κρατιδίου, ενισχύοντάς το με επενδύσεις, υλικά και τεχνικά μέσα, παροχή διευκολύνσεων από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, προώθηση Ευρωπαϊκών κονδυλίων ακόμη δε και με παροχή υλικού για την ενίσχυση των ενόπλων του δυνάμεων! Αναγνώρισε δε άμεσα την ύπαρξη και το δικαίωμα του να είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος (παρά τα τεράστια εσωτερικά του προβλήματα που έφεραν σλάβους και αλβανούς ακόμη και σε εμφύλια σύγκρουση) με μόνο τον όρο να αλλάξει τους όρους και τα σύμβολα (όνομα, σύνταγμα, σημαία) που εξέπεμπαν αλυτρωτικές διαθέσεις και διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας. Τούτων δοθέντων, δεκατρία χρόνια μετά και με το διεθνή παράγοντα (βλέπε ΗΠΑ) να πιέζει για άμεση λύση στο θέμα του ονόματος και την είσοδο των Σκοπίων στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς, τι εισπράξαμε ως αντάλλαγμα από τους γείτονες της FYROM; Απειλές, λοιδορίες, ολοένα αυξανόμενες διεκδικήσεις, προσβολές της ιστορίας μας, βεβήλωση των εθνικών ιστορικών μας συμβόλων, προπαγάνδα περί δήθεν ύπαρξης μειονοτήτων που στενάζουν στην ελληνική επικράτεια, παλικαρισμούς και προσπάθεια εφαρμογής στα διεθνή fora ως τετελεσμένων, των αποφάσεων των Σκοπιανών για αυτοπροσδιορισμό τους ως Μακεδόνων και για ονομασία του κρατιδίου τους ως Μακεδονία. Το παράδοξο όπως αντιλαμβάνεστε στη συγκεκριμένη διπλωματική αντιδικία είναι ότι το κατά τεκμήριο ισχυρότερο μέρος, η Ελλάδα, με την ισχυρή οικονομία, την εσωτερική σταθερότητα, τη διεθνή παρουσία σε Οργανισμούς και υπερεθνικές Ενώσεις, τις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και τις τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης, ασκεί μεθόδους soft domination για να επιβάλλει τις απόψεις του. Αντίθετα, ο ισχνός, αδύναμος και θνησιγενής αντίπαλός του που εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από την ίδια, εφαρμόζει εναντίον της μεθόδους ιδεολογικής και πολιτικής τρομοκρατίας, προπαγάνδας και απειλών. Ο καθένας μας μπορεί εύκολα να συνάγει τα συμπεράσματά του για την “soft domination” διπλωματική μας τακτική απέναντι στον “σκληρό” κύριο Γκρουέφσκι.
Νίκος Κριθαρίδης
Τι έφταιξε;
Ασφαλώς και από μόνο του το γεγονός της δολοφονίας ενός 15χρονου μαθητή σοκάρει και προκαλεί τα ανακλαστικά μιας κοινωνίας, έστω και αν αυτή για χρόνια βρίσκεται σε κατάσταση περιορισμένης εναισθησίας. Τι ήταν όμως αυτό το κάτι παραπάνω που έκανε αυτή τη φορά το ποτήρι να ξεχειλίσει; Ποιο αόρατο χέρι πήρε από τα μπαράκια τόσες χιλιάδες νέους και τους έβγαλε στους δρόμους; Ήταν άραγε μόνο το τραγικό του γεγονότος και η κρατική αναλγησία στην αντιμετώπισή του; Μήπως και στο παρελθόν δεν είχαμε ανάλογα φαινόμενα υπερβάλλουσας βίας από αστυνομικούς που ξυλοκοπούν, ας θυμηθούμε τη ζαρντινιέρα στην Εθνικής Αμύνης, ή ακόμη και πυροβολούν πολίτες; Γιατί αυτή τη φορά το άναμμα του φιτιλιού έφερε την έκρηξη;
Κατανοείτε ότι στα παραπάνω ερωτήματα δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Πολλώ δε μάλλον σε μια εποχή που εχθρεύεται το διάλογο και την σε βάθος ανάλυση και προτιμά τους μονολόγους και τα κλισέ, ενίοτε διανθισμένα με εικόνες για να τα καταπίνει ευκολότερα το καταναλωτικό κοινό. Είμαστε στην εποχή του εφήμερου και της εικόνας. Των καταναλωτών και όχι των πολιτών.
Ή μήπως δεν είμαστε όλοι ίδιοι;
Ποια κρίση;
Ακούμε καθημερινά να μιλάνε άπαντες για κρίση. Η λέξη ακούγεται πλέον σαν ανέκδοτο. Σαν αφηρημένη έννοια χωρίς περιεχόμενο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η κρίση έχει και Υποκείμενα και Κατηγορούμενα. Και Υπαίτιους και Θύματα. Έχει φορείς και πραγματικές συνέπειες με απτά και ενίοτε δραματικά αποτελέσματα.
Είναι κρίση της εμπιστοσύνης των νέων απέναντι στους άλλοτε κραταιούς θεσμούς που συγκροτούσαν τον ιστό της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσίευσε το Έθνος της Κυριακής το 89,8% των νέων δεν εμπιστεύονται τα πολιτικά κόμματα. Το 78,3% δεν εμπιστεύονται την Εκκλησία. Το 73,65 δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ. Το 70,9% δεν εμπιστεύονται τη δημόσια διοίκηση. Το 62,4% των νέων δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη ενώ σε ποσοστό 56% δεν εμπιστεύονται ακόμη κι αυτά τα συνδικάτα.
Είναι κρίση του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης.
Με την κρίση του χρηματιστηρίου να ακολουθείται από την υπέρμετρη άνοδο των επιτοκίων και τη φούσκα στην αγορά των ακινήτων.
Με τις τράπεζες να συμπεριφέρονται σαν κοινοί τοκογλύφοι εκποιώντας υποθηκευμένες περιουσίες και σπίτια των δανειοληπτών τους για λίγες εκατοντάδες Ευρώ.
Με την ελαστικοποίηση των όρων στην αγορά εργασίας και τους απασχολήσιμους εργαζόμενους των 400€.
Με τους εργολαβικούς υπαλλήλους και τους νέους εργαζόμενους των 700€.
Με την απουσία Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου που θα διασφαλίζει την ισόρροπη ανάπτυξη των Περιφερειών.
Με την οικονομία να απειλείται με ύφεση
το κράτος να κινδυνεύει να μην μπορεί να πληρώσει ακόμη και τους μισθούς και τις συντάξεις των υπαλλήλων του
τις επιχειρήσεις να κλείνουν με καταιγιστικούς ρυθμούς
Την πραγματική ανεργία στους νέους να εκτινάσσεται
Με την περιβαλλοντική μόλυνση το κάψιμο των δασών μας και την κρίση των οικοσυστημάτων.
Είναι κρίση του Κοινωνικού consesus όπως διαμορφώθηκε μεταπολιτευτικά στα πρότυπα του Ευρωπαϊκού κεκτημένου
Με την απίσχνανση του Κοινωνικού κράτους
Την υπονόμευση του Εθνικού συστήματος Υγείας
Την απαξίωση του Δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης
Την χρεοκοπία του Ασφαλιστικού μας συστήματος.
Την κατάρρευση του Αξιακού Συστήματος Προτύπων
Με την επικράτηση του νεποτισμού και της ιδέας του εύκολου πλουτισμού
Την κομματοκρατία και αναξιοκρατία στο δημόσιο τομέα
Τους ευτελείς κανόνες της τηλεδημοκρατίας και της χειραγώγησης προσώπων και θεσμών.
Την απούσα πνευματική ηγεσία του τόπου
Αυτό καθ΄ εαυτό το φαινόμενο της βίας στις νέες του διαστάσεις
Με την ανοχή στην άκρατη βία στο δημόσιο χώρο (σχολείο, γήπεδο, διαδηλώσεις κλπ)
Την ποσοτική και ποιοτική αύξηση της βίας στις καθημερινές εκδηλώσεις και εικόνες των νέων (τηλεόραση, Games, ενδοοικογενειακή βία κλπ)
Γιατί οι νέοι διαβήκαν το Ρουβίκωνα
Αρκούν άραγε τα παραπάνω συμπτώματα ώστε να οπλίσουν το χέρι με την πέτρα;
Αρκούν για να ξεσηκώσουν χιλιάδες νέων απέναντι στα ΜΑΤ και την αστυνομία;
Τι είναι αυτό το κάτι παραπάνω που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και τη βία να ξεχειλίσει στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων ελληνικών πόλεων;
Τι είναι αυτό που κάνει το μίσος και την οργή να πλημμυρίζουν τις καρδιές τους;
Ας κοιτάξουμε τα δεδομένα από μια πιο αντικειμενική σκοπιά.
Οι νέοι μας σήμερα βιώνουν την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια
αγωνιούν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον από την πρώτη τάξη του δημοτικού μέχρι το διορισμό τους μέσω διαγωνισμών στο Δημόσιο ή και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας
Αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ
Την περιθωριοποίηση της άποψής τους
Την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου σε όφελος των λίγων
Την νομιμοποίηση της διαφθοράς των δημόσιων λειτουργών
Την ατιμωρησία των κυβερβώντων
την υποθήκευση του ασφαλιστικού συστήματος προς όφελος των σημερών γερόντων
Τον κοινωνικό αποκλεισμό
οι σημερινοί νέοι αντιμετωπίζονται εχθρικά από τις πολιτικές ελιτ των προηγούμενων γενεών και είναι απόλυτα φυσικό να αισθάνονται οι ίδιοι ως μέλη μιας υποτάξης underclass με μειωμένα δικαιώματα και ελευθερίες. Χωρίς ελπίδες και δικαίωμα στο αύριο. Χωρίς μερίδιο από τον συσσωρευμένο πλούτο.
Παγιδευμένοι σε ένα τεράστιο βατοπαίδι χωρίς ορατή διέξοδο.
Αυτή η νεολαία μας είναι δικαιολογημένα τόσο οργισμένη. Γιατί την οργή της ταίζει καθημερινά ο φόβος και η ανασφάλεια. Γιατί αυτός που δεν έχει τίποτα να χάσει είναι έτοιμος για όλων των ειδών τις συγκρούσεις.
Ποια λύση;
Η λύση δεν θα βρεθεί στη βία που μάλλον επιφέρει περισσότερη βία,
Η λύση πρέπει να είναι πολιτική,
Με την αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος,
Την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού,
Τη νέα πολιτική ΑΛΛΑΓΗ !!!
ΝΙΚΟΣ ΚΡΙΘΑΡΙΔΗΣ
Ασφαλώς και από μόνο του το γεγονός της δολοφονίας ενός 15χρονου μαθητή σοκάρει και προκαλεί τα ανακλαστικά μιας κοινωνίας, έστω και αν αυτή για χρόνια βρίσκεται σε κατάσταση περιορισμένης εναισθησίας. Τι ήταν όμως αυτό το κάτι παραπάνω που έκανε αυτή τη φορά το ποτήρι να ξεχειλίσει; Ποιο αόρατο χέρι πήρε από τα μπαράκια τόσες χιλιάδες νέους και τους έβγαλε στους δρόμους; Ήταν άραγε μόνο το τραγικό του γεγονότος και η κρατική αναλγησία στην αντιμετώπισή του; Μήπως και στο παρελθόν δεν είχαμε ανάλογα φαινόμενα υπερβάλλουσας βίας από αστυνομικούς που ξυλοκοπούν, ας θυμηθούμε τη ζαρντινιέρα στην Εθνικής Αμύνης, ή ακόμη και πυροβολούν πολίτες; Γιατί αυτή τη φορά το άναμμα του φιτιλιού έφερε την έκρηξη;
Κατανοείτε ότι στα παραπάνω ερωτήματα δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Πολλώ δε μάλλον σε μια εποχή που εχθρεύεται το διάλογο και την σε βάθος ανάλυση και προτιμά τους μονολόγους και τα κλισέ, ενίοτε διανθισμένα με εικόνες για να τα καταπίνει ευκολότερα το καταναλωτικό κοινό. Είμαστε στην εποχή του εφήμερου και της εικόνας. Των καταναλωτών και όχι των πολιτών.
Ή μήπως δεν είμαστε όλοι ίδιοι;
Ποια κρίση;
Ακούμε καθημερινά να μιλάνε άπαντες για κρίση. Η λέξη ακούγεται πλέον σαν ανέκδοτο. Σαν αφηρημένη έννοια χωρίς περιεχόμενο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η κρίση έχει και Υποκείμενα και Κατηγορούμενα. Και Υπαίτιους και Θύματα. Έχει φορείς και πραγματικές συνέπειες με απτά και ενίοτε δραματικά αποτελέσματα.
Είναι κρίση της εμπιστοσύνης των νέων απέναντι στους άλλοτε κραταιούς θεσμούς που συγκροτούσαν τον ιστό της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσίευσε το Έθνος της Κυριακής το 89,8% των νέων δεν εμπιστεύονται τα πολιτικά κόμματα. Το 78,3% δεν εμπιστεύονται την Εκκλησία. Το 73,65 δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ. Το 70,9% δεν εμπιστεύονται τη δημόσια διοίκηση. Το 62,4% των νέων δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη ενώ σε ποσοστό 56% δεν εμπιστεύονται ακόμη κι αυτά τα συνδικάτα.
Είναι κρίση του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης.
Με την κρίση του χρηματιστηρίου να ακολουθείται από την υπέρμετρη άνοδο των επιτοκίων και τη φούσκα στην αγορά των ακινήτων.
Με τις τράπεζες να συμπεριφέρονται σαν κοινοί τοκογλύφοι εκποιώντας υποθηκευμένες περιουσίες και σπίτια των δανειοληπτών τους για λίγες εκατοντάδες Ευρώ.
Με την ελαστικοποίηση των όρων στην αγορά εργασίας και τους απασχολήσιμους εργαζόμενους των 400€.
Με τους εργολαβικούς υπαλλήλους και τους νέους εργαζόμενους των 700€.
Με την απουσία Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου που θα διασφαλίζει την ισόρροπη ανάπτυξη των Περιφερειών.
Με την οικονομία να απειλείται με ύφεση
το κράτος να κινδυνεύει να μην μπορεί να πληρώσει ακόμη και τους μισθούς και τις συντάξεις των υπαλλήλων του
τις επιχειρήσεις να κλείνουν με καταιγιστικούς ρυθμούς
Την πραγματική ανεργία στους νέους να εκτινάσσεται
Με την περιβαλλοντική μόλυνση το κάψιμο των δασών μας και την κρίση των οικοσυστημάτων.
Είναι κρίση του Κοινωνικού consesus όπως διαμορφώθηκε μεταπολιτευτικά στα πρότυπα του Ευρωπαϊκού κεκτημένου
Με την απίσχνανση του Κοινωνικού κράτους
Την υπονόμευση του Εθνικού συστήματος Υγείας
Την απαξίωση του Δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης
Την χρεοκοπία του Ασφαλιστικού μας συστήματος.
Την κατάρρευση του Αξιακού Συστήματος Προτύπων
Με την επικράτηση του νεποτισμού και της ιδέας του εύκολου πλουτισμού
Την κομματοκρατία και αναξιοκρατία στο δημόσιο τομέα
Τους ευτελείς κανόνες της τηλεδημοκρατίας και της χειραγώγησης προσώπων και θεσμών.
Την απούσα πνευματική ηγεσία του τόπου
Αυτό καθ΄ εαυτό το φαινόμενο της βίας στις νέες του διαστάσεις
Με την ανοχή στην άκρατη βία στο δημόσιο χώρο (σχολείο, γήπεδο, διαδηλώσεις κλπ)
Την ποσοτική και ποιοτική αύξηση της βίας στις καθημερινές εκδηλώσεις και εικόνες των νέων (τηλεόραση, Games, ενδοοικογενειακή βία κλπ)
Γιατί οι νέοι διαβήκαν το Ρουβίκωνα
Αρκούν άραγε τα παραπάνω συμπτώματα ώστε να οπλίσουν το χέρι με την πέτρα;
Αρκούν για να ξεσηκώσουν χιλιάδες νέων απέναντι στα ΜΑΤ και την αστυνομία;
Τι είναι αυτό το κάτι παραπάνω που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και τη βία να ξεχειλίσει στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων ελληνικών πόλεων;
Τι είναι αυτό που κάνει το μίσος και την οργή να πλημμυρίζουν τις καρδιές τους;
Ας κοιτάξουμε τα δεδομένα από μια πιο αντικειμενική σκοπιά.
Οι νέοι μας σήμερα βιώνουν την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια
αγωνιούν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον από την πρώτη τάξη του δημοτικού μέχρι το διορισμό τους μέσω διαγωνισμών στο Δημόσιο ή και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας
Αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ
Την περιθωριοποίηση της άποψής τους
Την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου σε όφελος των λίγων
Την νομιμοποίηση της διαφθοράς των δημόσιων λειτουργών
Την ατιμωρησία των κυβερβώντων
την υποθήκευση του ασφαλιστικού συστήματος προς όφελος των σημερών γερόντων
Τον κοινωνικό αποκλεισμό
οι σημερινοί νέοι αντιμετωπίζονται εχθρικά από τις πολιτικές ελιτ των προηγούμενων γενεών και είναι απόλυτα φυσικό να αισθάνονται οι ίδιοι ως μέλη μιας υποτάξης underclass με μειωμένα δικαιώματα και ελευθερίες. Χωρίς ελπίδες και δικαίωμα στο αύριο. Χωρίς μερίδιο από τον συσσωρευμένο πλούτο.
Παγιδευμένοι σε ένα τεράστιο βατοπαίδι χωρίς ορατή διέξοδο.
Αυτή η νεολαία μας είναι δικαιολογημένα τόσο οργισμένη. Γιατί την οργή της ταίζει καθημερινά ο φόβος και η ανασφάλεια. Γιατί αυτός που δεν έχει τίποτα να χάσει είναι έτοιμος για όλων των ειδών τις συγκρούσεις.
Ποια λύση;
Η λύση δεν θα βρεθεί στη βία που μάλλον επιφέρει περισσότερη βία,
Η λύση πρέπει να είναι πολιτική,
Με την αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος,
Την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού,
Τη νέα πολιτική ΑΛΛΑΓΗ !!!
ΝΙΚΟΣ ΚΡΙΘΑΡΙΔΗΣ
τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα
Χρονικό
Ήταν Σάββατο 6 του Δεκέμβρη. Γιορτή μεγάλη για τη θαλασσοκράτειρα χώρα μας, του Αγίου Νικολάου. Εννιά το βράδυ και ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας μετά από έναν λεκτικό διαπληκτισμό με ομάδα νεαρών στα Εξάρχεια, βγάζει το περίστροφό του και πυροβολεί τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο που πέφτει νεκρός.
Ο Πρωθυπουργός που ενημερώνεται για το συμβάν σε μια πρωτοφανή επίδειξη πολιτικής αναλγησίας δεν κάνει δεκτές τις παραιτήσεις του Υπουργού Εσωτερικών κ. Π. Παυλόπουλου και του υφυπουργού του κ. Π. Χηνοφώτη.
Η κυβέρνηση μόλις είχε απασφαλίσει μια βόμβα στα εύθραυστα θεμέλια της τραυματισμένης μας κοινωνίας.
Παρατήρηση πρώτη: Μέσα σε μία μόλις ώρα η είδηση της δολοφονίας του νεαρού μαθητή γίνεται γνωστή σε όλη τη χώρα. Την πληροφορία μεταδίδουν αστραπιαία χιλιάδες νέοι που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και τα sms. Η πρώτη μάχη μιας κοινωνίας σε “επαναστατική εγρήγορση” έχει ήδη κερδηθεί. Τα e-readiness των bloggers αποδείχθηκαν περισσότερο αποτελεσματικά από τους ασυρμάτους των περιπολικών της αστυνομίας και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μια πρωτόγνωρη σε ταχύτητα κινητοποίηση φέρνει 1.000 αποφασισμένους και ετοιμοπόλεμους διαδηλωτές στην περιοχή. Το σκηνικό έχει ήδη στηθεί. Τοποθετούνται τα πρώτα οδοφράγματα και οι δρόμοι γύρω από το Πολυτεχνείο και την πλατεία Εξαρχείων φλέγονται. Η σύγκρουση και η καταστροφή που θα ακολουθήσει θα σημαδέψει από άκρου σε άκρο όλη τη χώρα.
Παρατήρηση δεύτερη: Αξίζει να σημειώσουμε ότι για πρώτη φορά παρατηρείται ένας δυϊσμός των επιλεγμένων στόχων από τους διαδηλωτές. Κρατικά καταστήματα αλλά και περιουσίες ιδιωτών. Τράπεζες και κυβερνητικά κτήρια αλλά και καταστήματα και αυτοκίνητα ανυποψίαστων πολιτών.
Συγκρούσεις των διαδηλωτών με την Αστυνομία στην περιοχή γύρω από την ΑΣΟΕΕ, το Πολυτεχνείο και τη Νομική. Επεισόδια ξεκινούν και στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και τα Γιάννινα. Στις φοιτητουπόλεις όλης της χώρας το κέντρο μετατρέπεται σε μια κόλαση με ανηλεείς πετροπόλεμους, ρίψεις μολότοφ, φωτιές και οδομαχίες που κράτησαν ως το ξημέρωμα.
Την επόμενη ημέρα τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταδίκασαν τη δολοφονία μα η κυβέρνηση ανήμπορη να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, το βάθος και την έκταση της εξελισσόμενης κρίσης και τον όγκο της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής και αγανάκτησης των πολιτών υπήρξε ουσιαστικά απούσα. Την τιμή της πένουσας Δημοκρατίας μας σώζει, κατ΄ ελάχιστον έστω, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας που παρεμβαίνει με συλλυπητήριο τηλεγράφημα όπου μιλά για τραύμα στη λειτουργία του κράτους δικαίου στην πατρίδα μας.
Οι συγκρούσεις στο μεταξύ κλιμακώνονται. Τα επεισόδια έχουν δώσει τη θέση τους σε μια κλιμακούμενη εξέγερση και οι μάχες διεξάγονται μέρα μεσημέρι και μεταδίδονται από τα Διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα. Παρατηρούμε τη μετάπτωση της διαμαρτυρίας σε απροκάλυπτη βία με τη χώρα να έχει ουσιαστικά παραδοθεί σε μια κατάσταση ανομίας, που λίγο απέχει από την αναρχία. Στις διαδηλώσεις γίνονται εκ νέου σοβαρά επεισόδια και καταστροφές μεγάλης κλίμακας.
Τη Δευτέρα, Τα Πανεπιστήμια, τα Τ.Ε.Ι. και τα σχολεία της χώρας παραλύουν από τις καταλήψεις. Χιλιάδες μαθητές διαδηλώνουν ειρηνικά στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς επιδίδονται σε πόλεμο ανακοινώσεων με το ΚΚΕ να κατηγορεί ουσιαστικά τον ΣΥΝ για πολιτική κάλυψη των “κουκουλοφόρων”.
Ο Γιώργος Παπανδρέου στέλνει συλλυπητήριο τηλεγράφημα στην οικογένεια του 15χρονου, αποκηρύσσει κάθε μορφή βίας και καταδικάζει την κυβερνητική αναλγησία και ανικανότητα ζητώντας άμεση πολιτική λύση για μια άλλη δημοκρατική διακυβέρνηση. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διοργανώνει ειρηνικές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τον αδικοχαμένο μαθητή και χιλιάδες κεριά ανάβουν για τον Αλέξανδρο.
Παρατήρηση τρίτη: Στο μεταξύ το μέτωπο των συγκρούσεων απλώνεται σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας, γεγονός ιστορικά ανεπανάληπτο.
Παρατήρηση τέταρτη: Οι μηχανισμοί επιβολής της τάξης οδηγούνται σε ομηρία από την ίδια την πολιτική ηγεσία που επιλέγει συνειδητά τη μη εφαρμογή του Νόμου. Οι συλληφθέντες ταραξίες αφήνονται αμέσως ελεύθεροι για να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο τους. Η κυβέρνηση διολισθαίνει στην χαοτική οδό της απορρόφησης της έντασης από την κοινωνία των πολιτών.
Παρατήρηση πέμπτη: Ταυτόχρονα τα κυβερνητικά παπαγαλάκια διασπείρουν φήμες για μέτρα περιστολής των συνταγματικών ελευθεριών σύμφωνα με το άρθρο 48 του Συντάγματος. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιδρούν και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κάνει δηλώσεις για το αβάσιμο των πληροφοριών.
Την Τρίτη, Ο Πρωθυπουργός επισκέπτεται τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και ο Κάρολος Παπούλιας κάνει δήλωση χαρακτηρίζοντας δολοφονία το θάνατό του. Ο κ. Καραμανλής από την άλλη, κάνει δηλώσεις κατά της ωμής βίας που στρέφεται κατά των νοικοκυραίων και των περιουσιών τους.
Παρατήρηση πέμπτη: Επίσης, σε μια πρωτοφανή απόπειρα ουσιαστικά ποινικοποίησης των συνδικαλιστικών εκδηλώσεων και δημιουργίας κλίματος φόβου, στέλνει επιστολές στα Συνδικάτα και ζητεί τη ματαίωση των απεργιακών κινητοποιήσεων που σχεδιάζουν, επικαλούμενος τον κίνδυνο κλιμάκωσης των επεισοδίων.
Στις τέσσερις το απόγευμα κηδεύεται ο αδικοχαμένος Αλέξανδρος και ακολουθεί το δεύτερο κύμα εκτεταμένων επεισοδίων.
Ο Γιώργος Παπανδρέου συμμετέχει σε εκδήλωση στο Περιστέρι για όπου οπαδοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανάβουν κεριά στη μνήμη του Αλέξη και ενάντια στη βία.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πλην του ΛΑΟΣ ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης ενώ ο Πρωθυπουργός με νέο διάγγελμά του ζητεί ευθύνες από όλους τους άλλους πλην ασφαλώς του ιδίου και των συνεργατών του.
Παρατήρηση έκτη: Από την άλλη, υπουργοί προβαίνουν εκ νέου σε δηλώσεις υπέρ των νοικοκυραίων ενώ η κυβέρνηση σε μια επίδειξη ανευθυνότητας αφήνει τις συγκρούσεις να εξελίσσονται εφαρμόζοντας σχέδια και τακτικές που θυμίζουν κανόνες κοινωνικής μηχανικής και σύγκρουσης ομάδων πολιτών που απειλούνται τα συμφέροντά τους, τινές εκ των οποίων δικαιούμεθα να υποψιαζόμαστε ότι μπορεί ακόμη και να περιθάλπονται κρυφίως από τους μηχανισμούς του παρακράτους. Πως αλλιώς να εξηγήσουμε τις νέες φήμες για περιστολή των Συνταγματικών ελευθεριών με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας, και την ταυτόχρονη εμφάνιση ομάδων αγανακτισμένων πολιτών σε Πάτρα και Λάρισα που συγκρούονται ανοιχτά με τους κουκουλοφόρους.
Τετάρτη 10 του Δεκέμβρη. Οι μαθητές των σχολείων αποτείνουν το δικό τους φόρο τιμής στον Αλέξη. Πορείες σε όλη τη χώρα και συμβολικές επιθέσεις με πέτρες και αυγά σε αστυνομικά τμήματα.
Έκκληση του Γιώργου Παπανδρέου για επίδειξη ευθύνης και αυτοσυγκράτηση.
Παρατήρηση έβδομη: Θεωρίες συνωμοσίας από την κυβέρνηση και σχέδια έκτακτων μέτρων που συζητιόνται αλλά μπαίνουν τελικά στο συρτάρι.
Ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Χρήστος Κίττας προβαίνει σε μία θορυβώδη παραίτηση γεμάτη πομπώδεις συμβολισμούς, διαμαρτυρόμενος για τις καταστροφές του ιδρύματος, την οποία ανακαλεί μετά από παρέμβαση του προέδρου της Δημοκρατίας. Μήτε Νόμος και τάξη δηλαδή, μήτε και ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήματος μιας κοινωνίας σε οργή. Απλά και μόνο, Άρτος και Θεάματα...
Νέο διάγγελμα Καραμανλή και εξαγγελία μέτρων αποζημίωσης για τους πληγέντες από τις καταστροφές και λεηλασίες πολίτες.
Παρατήρηση όγδοη: Το μήνυμα είναι σαφές: το Κράτος φροντίζει τους νοικοκυραίους του…
Τα επόμενα δύο εικοσιτετράωρα τα επεισόδια αποκλιμακώθηκαν. Η ειρήνη επήλθε και πάλι. Τα τραύματα που άφησε όμως ο πόλεμος των 5 ημερών έμειναν ανεξίτηλα στο πετσί της ταλαιπωρημένης κοινωνίας μας. Οι πολίτες μάζεψαν τα κομμάτια τους για να περισώσουν ότι απέμεινε από τα καμένα και κίνησαν άλλοι για τη δουλειά τους και άλλοι για την Πλατεία. Ένας μόνο δεν κίνησε. Ο μικρός Αλέξανδρος, το σύμβολο της πρώτης μη συντεταγμένης επανάστασης στον τόπο μας.
θεσσαλονίκη 24.02.2009
Νίκος Κριθαρίδης
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την συνένευξη τύπου που παραχώρησε ο Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στο πλαίσιο της 74ης ΔΕΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου